Nowe gwiazdy to świeża krew naszej Galaktyki, a jak widać na powyższym zdjęciu wykonanym przez obserwatorium Herschel – jest w niej wystarczająco dużo materii, aby nowe gwiazdy mogły powstawać przez kolejne miliony lat.
Znajdujący się 8000 lat świetlnych od nas w kierunku Gwiazdozbioru Liska (Vulpecula) obszar na powyższym zdjęciu znany jest jako Vulpecula OB1. To grupa gwiazd, w której powstaje garść naprawdę olbrzymich gwiazd typu OB.
Duże ilości promieniowania ultrafioletowego emitowanego przez te gwiazdy sprężają otaczający je obłok, doprowadzając pobliskie obszary pył i gazu do kolapsu grawitacyjnego, który z kolei prowadzi do powstawania nowych gwiazd. Z czasem ten proces przerobi cały obłok, zamieniając całe zapasy surowca w nowe gwiazdy.
Zdjęcie zostało wykonane w ramach projektu Hi-GAL realizowanego za pomocą obserwatorium Herschel. W ramach tego projektu wykorzystywano instrumenty podczerwonego obserwatorium kosmicznego do stworzenia zdjęć całej płaszczyzny galaktyki na pięciu długościach fali w podczerwieni.
Te długości fali pozwalają obserwować chłodną materię, głównie o temperaturze między -220 a -260 stopni Celsjusza. Tego typu materii nie da się zaobserwować w normalnym zakresie promieniowania widzialnego, jednak spojrzenie w podczerwieni pozwala astronomom dostrzec zaskakującą ilość szczegółów struktury wnętrza obłoku.
Ku zaskoczeniu naukowców, w ramach przeglądu Hi-GAL dostrzeżono pajęczą sieć włókien rozciągających się na całe obszary gwiazdotwórcze w naszej Galaktyce. Fragment tej rozległej sieci widoczny jest na powyższym zdjęciu w formie czerwonych i pomarańczowych nici.
W zakresie widzialnym, grupa gwiazd OB związana jest z gromadą gwiazd skatalogowaną jako NGC 6823. Została ona odkryta przez Williama Herschela w 1785 roku i zawiera 50-100 gwiazd. Mgławica emitująca światło widzialne, skatalogowana jako NGC 6820 także stanowi element tego obszaru gwiazdotwórczego.
Olbrzymie gwiazdy w sercu Vulpecula OB1 to jedne z największych gwiazd w naszej Galaktyce. Charakteryzują się one masą kilkunastokrotnie przewyższającą masę Słońca, przez co są gwiazdami, które bardzo szybko wyczerpią zapasy swojego paliwa.
Ich wiek szacuje się na około dwa miliony lat, a ich czas już powoli się kończy. Gdy w ich wnętrzach wyczerpie się całe paliwo, dojdzie do kolapsu i gwiazdy eksplodują jako supernowe. Fala uderzeniowa powstała wskutek takiej eksplozji przechodząc przez obłok materii spowoduje narodziny jeszcze większej ilości gwiazd – cykl życia zacznie się powtarzać.