Światło z eksplozji supernowej w pobliskiej galaktyce gwiazdotwórczej M82 odbija się od potężnego obłoku pyłowego w przestrzeni międzygwiezdnej.
Supernowa SN 2014J, która eksplodowała w górnym prawym fragmencie M82 (oznaczono ją „X”) odkryta została 21 stycznia 2014 roku.
Zdjęcia przedstawione na górze przedstawiają rozszerzającą się powłokę światła z eksplozji gwiazdy rozszerzającą się od swojego źródła w przestrzeni międzygwiezdnej, zwaną także świetlnym echo. Zdjęcia wykonano w przedziale od 10 miesięcy do niemal 2 lat po gwałtownej eksplozji (6 listopada 2014 – 12 października 2016). Światło odbija się od potężnego obłoku pyłowego rozciągającego się od 300 do 1600 lat świetlnych od supernowej i po odbiciu kieruje się w stronę Ziemi.
SN 2014J sklasyfikowano jako supernową Ia, to najbliższa nam taka eksplozja od co najmniej czterdziestu lat. Supernowe Ia eksplodują w układach podwójnych składających się z wypalonego białego karła i gwiezdnego towarzysza. Biały karzeł eksploduje gdy z towarzyszącej mu gwiazdy opadnie na niego zbyt dużo materii.
Zdjęcie M82 przedstawia jasny niebieski dysk, sieci poszarpanego pyłu oraz ogniste strumienie świecącego wodoru emitowane z centralnych regionów galaktyki.
Bliskie spotkania z jej większym sąsiadem – galaktyką spiralną M81 – prowadzą do sprężania gazu w M82, który prowadzi do narodzin licznych gromad gwiazd. Niektóre z tych gwiazd żyją bardzo krótko kończąc swoją egzystencję w eksplozjach supernowych takich jak np. SN 2014J.
Oddalona od nas o 11,4 milionów lat świetlnych galaktyka M82 znajduje się wysoko na północnym, wiosennym niebie w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy.
Powyższe zdjęcie M82 zostało wykonane w 2006 roku za pomocą kamery ACS zainstalowanej na pokładzie Kosmicznego Teleskopu Hubble’a. Zdjęcia świetlnego echo także wykonano za pomocą tej samej kamery.
Źródło: ESA/Hubble