This image shows our neighbouring planet Mars, as it was observed shortly before opposition in 2016 by the NASA/ESA Hubble Space Telescope. Some prominent features of the planet are clearly visible: the ancient and inactive shield volcano Syrtis Major; the bright and oval Hellas Planitia basin; the heavily eroded Arabia Terra in the centre of the image; the dark features of Sinus Sabaeous and Sinus Meridiani along the equator; and the small southern polar cap.

W maju 2016 roku Ziemia i Mars będą bliżej siebie niż przez ostatnie dziesięć lat. Kosmiczny Teleskop Hubble’a wykorzystał tą szczególną konfigurację do wykonania nowego zdjęcia naszego czerwonego sąsiada, na którym uchwycił niektóre z jego słynnych, charakterystycznych szczegółów powierzchni.

22 maja Mars znajdzie się w opozycji, w punkcie w którym znajduje się na niebie dokładnie po przeciwnej stronie Ziemi niż Słońce. Oznacza to, że Słońce, Ziemia i Mars ustawią się w jednej linii.

Opozycja stanowi także punkt największego zbliżenia do Ziemi, przez co Mars wydaje się większy i jaśniejszy niż zazwyczaj. Tego typu wydarzenie pozwala astronomom wykorzystującym teleskopy kosmiczne jak i naziemne na dostrzeżenie większej ilości szczegółów powierzchni marsa. Dla obserwatorów wykorzystujących teleskopy naziemne planeta widoczna jest przez całą noc i w pełni oświetlona – a to pozwala na przeprowadzenie szczegółowych badań powierzchni.

Opozycja Marsa 2016

12 maja br. teleskop Hubble’a skorzystał z tego unikalnego ustawienia i planet i skierował swoje zwierciadło w stronę Marsa, aby wykonać zdjęcie jego zardzewiałej powierzchni. Z tak dużej odległości Hubble był w stanie dostrzec szczegóły powierzchni o średnicy co najmniej 30 kilometrów.

Hubble obserwował Marsa za pomocą kamery Wide Field Camera 3 (WFC3). Ostateczne zdjęcie przedstawia bardzo wyraźnego Marsa w naturalnym kolorze i pozwala dostrzec charakterystyczne struktury geologiczne, od mniejszych gór po zerodowane kanały i kaniony.

Rozległy, ciemny obszar po prawej to Syrtis Major Planitia, jeden z pierwszych szczegółów powierzchni zidentyfikowany przez siedemnastowiecznych obserwatorów Czerwonej Planety. Syrtis Major to dawny, nieaktywny wulkan tarczowy. Popołudniowe chmury skrywają szczyt wulkanu na powyższym zdjęciu. Owalny obiekt na południe od Syrtis Major to jasna niecka Hellas Planitia, największego krateru na Marsie charakteryzującego się średnicą 1800 km oraz głębokością 8 km, a powstałego 3.5 miliarda lat temu wskutek upadku planetoidy.

Pomarańczowy obszar w centrum kadru to Arabia Terra – rozległy teren wyżynny. Krajobraz tego miejsca jest gęsto usiany kraterami i mocno zerodowany co wskazuje, że jest to jeden z najstarszych obszarów planety.

Na południe od Arabia Terra, od wschodu do zachodu wzdłuż równika ciągnie się długi, ciemny obszar znany jako Sinus Sabaeous (na wschodzie) oraz Sinus Meridiani (na zachodzie). Owe ciemniejsze obszary pokryte są lawą z dawno wygasłych wulkanów.

Północna czapa polarna skryta jest pod rozległym obszarem chmur. Lodowa czapa polarna na północy zmniejszyła się do niewielkich rozmiarów ze względu na trwające tam lato.

Średni czas pomiędzy kolejnymi opozycjami Marsa – jego okres synodyczny – to 780 dni. Ostatnia opozycja miała miejsce w kwietniu 2014 roku. Kosmiczny Teleskop Hubble’a obserwował Marsa w (lub w pobliżu) opozycji wielokrotnie, w 1995, 1999 (dwa razy), 2001, 2003 (dwa razy), 2005 i 2007 roku.

Źródło: Hubblesite