Przedstawiciele japońskiej agencji kosmicznej JAXA poinformowali, że ponad 200 zdjęć wykonanych przez dwa małe łaziki przemieszczające się po powierzchni planetoidy nie znalazły żadnej równej powierzchni, której sonda mogłaby dotknąć na początku przyszłego roku.

Przedstawiciel agencji JAXA poinformował dzisiaj, że dwa zasilane słonecznie łaziki stały się nieaktywne i prawdopodobnie znajdują się w cieniu, jednak po trzech miesiącach pracy wciąż reagują na przesyłane na nie sygnały, a już kilka dni temu zakończył się projektowany czas ich pracy.

Łaziki Minerva II-1, które przypominają okrągłe pudła na ciastka, zostały we wrześniu opuszczone przez sondę Hayabusa2 na powierzchnię planetoidy Ryugu znajdującą się jakieś 280 milionów kilometrów od Ziemi.

Wiele ze zdjęć przedstawia skalistą powierzchnię planetoidy, która stanowi poważne wyzwanie dla planowanego lądowania sondy Hayabusa2, które zostało już przełożone z końca października po tym jak pierwsze zdjęcia potwierdziły, że powierzchnia planetoidy jest bardziej skalista niż oczekiwano.

JAXA poinformowała, że zawężono liczbę potencjalnych miejsc lądowania i próba wylądowania w celu pobrania próbek materii z powierzchni zostanie wkrótce podjęta. Naukowcy analizują dane przesłane przez łaziki, finalizując plany i decydując  czy konieczna będzie jeszcze dodatkowa próba lądowania – poinformował dzisiaj Takashi Kubota z JAXA na konferencji prasowej.

Badacze szacują, że jeden z dwóch łazików przebył 300 metrów podskakując na powierzchni planetoidy, gdzie grawitacja jest zbyt słaba dla pojazdów z kołami i przesłał do sondy Hayabusa2 ponad 200 zdjęć i innych danych. Sonda następnie przesłała zdjęcia na Ziemię. Drugi z łazików wykonał około 40 zdjęć i przestał się przemieszczać po około 10 dniach. Niższa od oczekiwanej temperatura na powierzchni planetoidy mogła spowolnić deteriorację łazików.

Jednocześnie Kubota dodał, że zebrane dotąd dane wykazują podobieństwa planetoidy Ryugu do Bennu, planetoidy badanej przez sondę OSIRIS-REx, szczególnie pod względem kształtu i powierzchni. Wstępne dane wskazują, że planetoidy są bardziej wilgotne i bardziej usiane głazami niż początkowo zakładano.

Planetoidy, które krążą wokół Słońca, ale są dużo mniejsze od planet są jednymi z najstarszych obiektów Układu Słonecznego i mogą pomóc nam odszyfrować ewolucję Ziemi jak i całego Układu Słonecznego.