Skip to content

PULS KOSMOSU

Kosarzycki o kosmosie

Menu
  • Układ Słoneczny
  • Astrofizyka
  • Kosmologia
  • Eksploracja kosmosu
  • Tech
  • Inne
Menu

UGC 4459 – nieregularna galaktyka karłowata

Posted on 1 kwietnia 2016 by Radek Kosarzycki
UGC 4459

Chociaż mniej słynne niż ich eliptyczne i spiralne kuzynki, nieregularne galaktyki karłowate takie jak powyższa uchwycona na zdjęciu wykonanym przez Kosmiczny Teleskop Hubble, stanowią najpowszechniejszy typ galaktyk we Wszechświecie. Znana jako UGC 4459, ta konkretna galaktyka karłowata znajduje się ok. 11 milionów lat świetlnych od Ziemi w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy, w której znajduje się także Galaktyka Wiatraczek (M101), Mgławica Sowa (M97), Messier 81, Messier 82 i kilka innych galaktyk należących do grupy M81.

Rozmyty i chaotyczny wygląd UGC 4459 to cecha charakterystyczna nieregularnych galaktyk karłowatych. Ze względu na brak charakterystycznej struktury czy kształtu, nieregularne galaktyki karłowate często wydają się całkowicie chaotyczne – nie posiadają zgrubienia centralnego, tj. potężnej, ciasno upakowanej centralnej grupy gwiazd, czy też ramion spiralnych – regionów wypełnionych gwiazdami, rozciągających się od środka ku zewnętrznej krawędzi galaktyki. Astronomowie podejrzewają, że niektóre nieregularne galaktyki karłowate wcześniej mogły być galaktykami spiralnymi lub eliptycznymi, ale zostały zniekształcone na skutek grawitacyjnego oddziaływania pobliskich galaktyk.

Bogata w młode niebieskie gwiazdy oraz starsze czerwone, UGC 4459 składa się z kilku miliardów gwiazd. Choć na pierwszy rzut oka to duża liczba, to jest ona niczym w porównaniu do 200-400 miliardów gwiazd w Drodze Mlecznej!

Obserwacje za pomocą Hubble’a wskazują, że  z uwagi na niską masę galaktyk karłowatych takich jak UGC 4459, procesy gwiazdotwórcze są dużo mniej intensywne niż w większych galaktykach. Bardzo mała część gazu pierwotnie znajdującego się w tych galaktykach została zamieniona w gwiazdy. Dlatego też takie małe galaktyki (galaktyczki?) są niezmiernie interesujące dla badaczy starających się zrozumieć pierwotne środowiska galaktyczne i procesy gwiazdotwórcze.

Źródło: ESA

Zdjęcie: ESA/Hubble oraz NASA / Judy Schmidt

Nawigacja wpisu

← Hubble zagląda w centrum Galaktyki
RECENZJA: Milczenie gwiazd – Paul Davies →

NAJNOWSZE

  • 14 lipca 2025 by Radek Kosarzycki Czy egzoplaneta może "zdenerwować" gwiazdę? Oto HIP 67522 b i jej wściekła gwiazda
  • 14 lipca 2025 by Radek Kosarzycki Droga Mleczna otoczona setką ukrytych galaktyk? Nowe symulacje zaskakują
  • 14 lipca 2025 by Radek Kosarzycki Naukowcy chcą szukać ciemnych karłów w centrum Drogi Mlecznej. Czym są te obiekty?
  • 14 lipca 2025 by Radek Kosarzycki 3I/ATLAS: Międzygwiezdna kometa przelatująca przez Układ Słoneczny jest starsza od Słońca
  • 14 lipca 2025 by Radek Kosarzycki Najpotężniejsze zderzenie czarnych dziur w historii. Co odkryła sieć detektorów fal grawitacyjnych?

PATRONITE

© 2025 PULS KOSMOSU | Powered by Minimalist Blog WordPress Theme