Droga Mleczna. Źródło: Roanish, Flickr
Droga Mleczna. Źródło: Roanish, Flickr

Australijscy naukowcy współpracujący z badaczami z Niemiec stworzyli najdokładniejszą dotąd mapę Drogi Mlecznej wykorzystując do tego największe radioteleskopy na Ziemi.

Projekt HI4PI, który stanowi połączenie australijskiego i niemieckiego przeglądu Drogi Mlecznej, umożliwił powstanie najdokładniejszej mapy gazu wodorowego w Drodze Mlecznej i wokół niej, która umożliwi rozwiązanie wielu tajemnic naszej galaktyki.

Kierowniczka zespołu realizującego australijski przegląd nieba, prof. Naomi McClure-Griffiths z Australian National University (ANU) potwierdziła, że badania po raz pierwszy umożliwiły dojrzenie delikatnych szczegółów struktur istniejących między gwiazdami w Drodze Mlecznej.

„Bardzo małe obłoki gazu wydają się wspomagać powstawanie gwiazd w Drodze Mlecznej na przestrzeni miliardów lat,” powiedziała.

Mapa HI4PI powstała na podstawie danych zebranych za pomocą 100-metrowego radioteleskopu Maxa Plancka w Effelsbergu, w Niemczech oraz 64-metrowego radioteleskopu CSIRO w Parkes w Australli. Barwy widoczne na zdjęciu przedstawiają gaz o różnych prędkościach. Płaszczyzna Drogi Mlecznej przebiega przez środek zdjęcia. W dolnej prawej części kadru widać natomiast Obłoki Magellana. Źródło: Benjamin Winkel
Mapa HI4PI powstała na podstawie danych zebranych za pomocą 100-metrowego radioteleskopu Maxa Plancka w Effelsbergu, w Niemczech oraz 64-metrowego radioteleskopu CSIRO w Parkes w Australli. Barwy widoczne na zdjęciu przedstawiają gaz o różnych prędkościach. Płaszczyzna Drogi Mlecznej przebiega przez środek zdjęcia. W dolnej prawej części kadru widać natomiast Obłoki Magellana. Źródło: Benjamin Winkel

„Skąd Droga Mleczna bierze nowe zapasy gazu niezbędne do formowania nowych gwiazd? Gdzie są wszystkie małe galaktyki karłowate, które muszą otaczać naszą Drogę Mleczną? Poszukiwanie odpowiedzi na te pytania będzie naprawdę ekscytujące,” dodaje.

Prof. McClure-Griffiths powiedziała także, że jej grupa badawcza wykorzysta uzyskane mapy do zwiększenia precyzji Square Kilometre Array oraz Australian Square Kilometre Array Pathfinder – teleskopów, które umożliwią stworzenie jeszcze dokładniejszych map Drogi mlecznej.

W ramach projektu HI4PI wykorzystano największe w pełni sterowalne radioteleskopy półkuli północnej i południowej: 100-metrowy radioteleskop Maxa Plancka w Effelsbergu w Niemczech oraz 64-metrowy radioteleskop CSIRO w Parkes w Australii.

Mapy zrealizowane w ramach projektu poprawiają wcześniejsze badania neutralnego wodoru realizowane w ramach przeglądu Leiden-Argentine-Bonn (LAB) o czynnik dwa pod względem czułości oraz o czynnik cztery pod względem rozdzielczości kątowej.

Zdjęcie przedstawia całkowitą zawartość wodoru w Drodze Mlecznej. Płaszczyzna galaktyki biegnie poziomo przez środek kadru. Źródło: Benjamin Winkel
Zdjęcie przedstawia całkowitą zawartość wodoru w Drodze Mlecznej. Płaszczyzna galaktyki biegnie poziomo przez środek kadru. Źródło: Benjamin Winkel

Artykuł naukowy opisujący wyniki przeglądu HI4PI został opublikowany w periodyku Astronomy and Astrophysics.

Źródło: ANU