Nowe zdjęcia małych księżyców w pierścieniach Saturna

Między pierścieniami Saturna znajduje się zbiór mini-księżyców, w pobliżu których w 2017 roku przeleciała sonda Cassini.

W czwartek po raz pierwszy astronomowie i naukowcy szczegółowo opisali owe księżyce w periodyku Science.

Rozmiary Pan, Daphnis, Atlas, Pandora oraz Epimeteusz mieszczą się w zakresie od 8 do 116 kilometrów. Są to obiekty okrągłe, przypominające talerze latające lub zwykłe ziemniaki.

Wciśnięte są w luki oddzielające kolejne pierścienie planety.

Sonda Cassini, która spędziła 13 lat na orbicie wokół Saturna, w ostatnim roku swojej misji przesunęła się na orbitę, podczas której przelatywała między planetą a pierścieniami, wysyłając dane do samego końca, który nastąpił 13 września 2017 roku, 20 lat po starcie z Ziemi.

Na podstawie obserwacji przeprowadzonych przez sondę Cassini powstało ponad 4000 artykułów naukowych, a zapas obserwacji, które wciąż czekają na analizę jest daleki od wyczerpania.

“Planuję pracować z tymi danymi jeszcze co najmniej przez dekadę” mówi Bonnie Buratti, planetolożka z Jet Propulsion Laboratory w Pasadenie.

Dane zebrane przez instrumenty zainstalowane na pokładzie sondy Cassini wciąć są analizowane. Artykuł opublikowany w dniu wczorajszym jest tylko wstęp do odkryć, które jeszcze przed nami.

Tak czy inaczej, najnowsze obserwacje wspierają dominującą teorię, która mówi, że pierścienie i księżyce Saturna pochodzą z tego samego ciała niebieskiego, które uległo rozerwaniu w rezultacie jakiejś kosmicznej kolizji.

“Największe fragmenty stały się jądrami tych księżyców krążących w pierścieniach” mówi Buratti.

“Z czasem księżyce gromadziły wokół siebie cząsteczki materii z pierścieni – i to zobaczyliśmy z bliska, gromadzenie materii pierścieni na księżycach”. Może to także tłumaczyć luki powstałe w miejscach, w których krążą księżyce.

Naukowców w szczególności interesuje kwestia wieku pierścieni. Badania opublikowane w styczniu, opierające się na danych z sondy Cassini, wskazują, że pierścienie są stosunkowo młode – mają między 100 milionami a miliardem lat.

Jednak inne modele i metody wskazują na coś innego. “Nauka nigdy nie jest oczywista i jednoznaczna – nigdy nie udaje się otrzymać jednej, ostatecznej odpowiedzi” dodaje Buratti.

Źródło: Science