Powyższe zdjęcie stanowi tak naprawdę mozaikę zdjęć (dane rentgenowskie – niebieski i zielony, dane optyczne – czerwony), na której uwieczniono aktywną galaktykę NGC 1068. Na zdjęciu widać gaz wywiewany w postaci wiatrów gwiezdnych z pobliża centralnej supermasywnej czarnej dziury. Regiony, w których zachodzą intensywne procesy gwiazdotwórcze w wewnętrznych ramionach spiralnych galaktyki widoczne są zarówno w zakresie rentgenowskim jak i optycznym.
Wydłużony kształt obłoku gazowego spowodowany jest powstaniem swoistego torusa zbudowanego z zimnego gazu i pyłu otaczającego czarną dziurę. Choć ów torus gazowy wygląda jak delikatna poświata, to jego masę szacuje się na około 5 milionów mas Słońca. Obserwacje radiowe wskazują natomiast, że zaczyna się on kilka lat świetlnych od czarnej dziury i kończy aż 300 lat świetlnych dalej.
Promieniowanie rentgenowskie torusa pochodzi najprawdopodobniej od dysku gorącego gazu krążącego bezpośrednio w pobliżu horyzontu zdarzeń supermasywnej czarnej dziury.
Źródło: NASA/CXC/MIT/UCSB/P. Ogle et al // NASA/STScI/A. Capetti et al.