Astronomowie szacują, że w okresie powstawania Układu Słonecznego, dysk protoplanetarny zawierał równowartość około dwudziestu mas Jowisza gazu i pyłu. Ta tak zwana (mgławica słoneczna o minimalnej masie” (minimum mass solar nebula (MMSN)) opiera się na obecnych masach planet skalistych i obliczeniach dotyczących ich powstawania; używa się tutaj minimalnej masy na wypadek gdyby proces formowania się planet był mniej wydajny niż się tego oczekuje. (Niektóre wcześniejsze szacunki mówiły o wartościach rzędu 100 mas Jowisza.) Wraz z wiekiem mgławicy i rozwojem planet masa dysku naturalnie się zmniejsza; aktualne modele mówią, że układ planetarny może powstać w niecałe pięć milionów lat.
Sean Andrews, astronom z CfA wraz z wspólnikami badał wczesne stadia mgławic w których powstają planety wokół innych gwiazd opierając się na założeniu, że tego typu dyski są chłodne i emitują promieniowanie głównie w zakresie podczerwonym i submilimetrowym. Zespół zatem korzystał z kamery rejestrującej promieniowanie submilimetrowe zainstalowanej na Teleskopie Jamesa Clerka Maxwella na Hawajach do rejestrowania dystrybucji pyłu w gromadzie młodych gwiazd znanej jako IC348 w obłoku molekularnym w Perseuszu odległym o około tysiąc lat świetlnych d Ziemi. Szacuje się, że wiek gromady to dwa do trzech milionów lat, a tym samym układy planetarne wokół gwiazd mogły już częściowo się rozwinąć.
Czytaj dalej na portalu Urania.
