To ostatni etap życia niebieskiej piękności przed odpłynięciem w bezkres kosmicznej historii. Po środku powyższej kolorowej, gazowej spirali znajduje się niewidoczna, umierająca gwiazda o rozmiarach podobnych do rozmiarów Słońca.
Wraz z wiekiem, reakcje jądrowe zachodzące we wnętrzu takiej gwiazdy zaczynają słabnąć. Nierówna „praca” i nierównomierne uwalnianie energii sprawia, że gwiazdy zaczynają nieregularnie pulsować powoli odrzucając zewnętrzne warstwy gwiazdy w przestrzeń kosmiczną.
Gdy zewnętrzne warstwy gwiazdy odrzucane są w przestrzeń kosmiczną, powoli odkrywane jest super-gorące jądro gwiazdy. Owo jądro bardzo intensywnie promieniuje w zakresie ultrafioletowym przez co sprawia, że powłoki gazowe zaczynają świecić. To własnie takie powłoki gazowe umierającej gwiazdy o masie Słońca nazywane są mgławicami planetarnymi.
Na powyższym zdjęciu przedstawiono mgławicę Kohoutek 4-55. Mgławica, nazwana na cześć czeskiego astronoma Lubosa Kohouteca, znajduje się 4600 lat świetlnych od Ziemi w kierunku Gwiazdozbioru Łabędzia.
Zdjęcie wykonane zostało za pomocą kamery Wide Field Planetary Camera 2 (WFPC2) zainstalowanej na pokładzie Kosmicznego Teleskopu Hubble’a. Kamera zainstalowana została w 1993 roku i pracowała do 2009 roku zapewniając 16-letni zakres niesamowitych obserwacji.
WFPC2 to instrument odpowiedzialny za wiele z ikonicznych zdjęć wykonanych za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a. Kolor czerwony na powyższym zdjęciu przedstawia azot, zieleń przedstawia wodór, a błękit – tlen. Cała sekwencja zdjęć została uchwycona w ciągu dwóch godzin 4 maja 2009 roku.
Smugi gazu przedstawiają także odległą przyszłość naszego Słońca. Za 5 miliardów lat nasza Gwiazda Dzienna także zacznie etap umierania. Aktualnie uważa się, że będzie zachowywała się podobnie do gwiazdy przedstawionej na zdjęciu – zacznie odrzucać swoje zewnętrzne warstwy, aż odsłoni swoje gorące jądro, które stanie się powoli stygnącym obiektem znanym jako biały karzeł.
Źródło: ESA