Skip to content

PULS KOSMOSU

Kosarzycki o kosmosie

Menu
  • Układ Słoneczny
  • Astrofizyka
  • Kosmologia
  • Eksploracja kosmosu
  • Tech
  • Inne
Menu

Ocean na Marsie: nowe tropy

Posted on 25 maja 2016 by Radek Kosarzycki
Ocean na Marsie. Wizja artystyczna. ESO/M. Kornmesser/N. Risinger (skysurvey.org)
Ocean na Marsie. Wizja artystyczna. ESO/M. Kornmesser/N. Risinger (skysurvey.org)

Znaną od lat hipotezą jest istnienie wielkiego oceanu na północnej półkuli Marsa. Wskazuje na to kilka tropów, chemicznych – śladów pierwiastków w atmosferze i na powierzchni jak i fizycznych – linii brzegowych. Linie brzegowe są jednak znacznie bardziej tajemnicze i dopiero teraz zespół geologów przedstawił teorię na temat ich niespodziewanego rozmieszczenia i kształtu.

Hipoteza o oceanie pokrywającym trzecią część Marsa powstała pod koniec lat 80 XX wieku. W ciągu kolejnych dziesięcioleci wiele obserwacji zdawało się potwierdzać tę koncepcję: poczynając od zdjęć w paśmie widzialnym po obserwacje radarowe i badanie składu gleby oraz atmosfery. Piętą achillesową hipotezy były jednak linie brzegowe. Mają one różne wysokości, a przy oceanach linia brzegowa znajduje się raczej na stałym poziomie. Te różnice (siegające 11 kilometrów) wyjaśniano poprzez teorię o zmianie obrotu osi Marsa. Jest jeszcze jeden szkopuł. Na Marsie można wyróżnić kilka linii brzegowych.

Geolodzy i hydrolodzy z Planetary Science Institute w USA zaproponowali wyjaśnienie tej zagadki. Według nich, na kształt linii brzegowych oraz na rozłożenie materiału skalnego wpływ miały dwie potężne fale tsunami o wysokości 120 metrów.

Obie były wywołane przez uderzenie meteorytów w powierzchnię oceanu. Pierwszy impakt nastąpił 3,4 miliarda lat temu. Potężna fala znacznie przesunęła linię brzegową, porywając przy okazji głazy o wielkości 10 metrów w głąb morza (przy cofaniu się) i zmieniając kształt dna na krawędziach oceanu. Następnie klimat się ochłodził a ocean zamarzł. Kilka milonów lat później na zamarznięte morze spadł kolejny meteoryt, który wypchnął lodową falę, ta szybko zamarzła i nie cofnęła się już z powrotem do starej niecki.

Teorie te powstały przy analizie zobrazowań satelitarnych, przede wszystkim transportowanego przez tsunami materiału (głazów i lodu).

Źródło: Scientific Reports / Kosmonauta.net

Nawigacja wpisu

← A tymczasem: Curiosity ogląda się za siebie [zdjęcie]
Czy pierwotne czarne dziury mają związek z ciemną materią? →

NAJNOWSZE

  • 12 maja 2025 by Radek Kosarzycki Wszechświat rozpadnie się szybciej, niż nam się wydawało. Nowe obliczenia zaskakują
  • 12 maja 2025 by Radek Kosarzycki Chiny planują ambitną misję na Wenus: próbki z atmosfery mają wrócić na Ziemię
  • 12 maja 2025 by Radek Kosarzycki Czarna dziura rozerwała gwiazdę. Doszło do tego w zaskakującym miejscu
  • 12 maja 2025 by Radek Kosarzycki Skorupa Wenus jest zaskakująco cienka.
  • 10 maja 2025 by Radek Kosarzycki Wystarczy jedno potężne zderzenie, a planeta będzie dźwięczeć przez miliony lat

NEWSLETTER

PODCAST

© 2025 PULS KOSMOSU | Powered by Minimalist Blog WordPress Theme