Kometa weszła w pole widzenia SOHO w dolnej prawej części kadru, przeleciała wzdłuż prawej krawędzi i zniknęła z pola widzenia 30 października. Źródło: ESA/NASA’s Goddard Space Flight Center/SOHO/NRL/Karl Battams/Joy Ng

Sonda SOHO (Solar and Heliospheric Observatory) miała w tym tygodniu wizytę starej znajomej – odwiedziła ją kometa 96P, która weszła w pole widzenia sondy w dniu 25 października 2017 roku. Kometa pojawiła się w dolnym prawym rogu pola widzenia SOHO, przeleciała w górę przy prawej krawędzi pola widzenia, aby zniknąć 30 października. Sonda SOHO obserwowała tę kometą także w 1996, 2002, 2007 i 2012 roku – przez co kometa stała się oficjalnie najczęściej odwiedzającą ją kometą.

Jednocześnie kometa 96P została zarejestrowana także przez inną misję NASA – sonda STEREO (Solar and Terrestrial Relations Observatory) obserwowała kometę między 26 a 28 października z przeciwnej strony orbity Ziemi. Niesamowicie rzadko zdarza się, aby kometa była jednocześnie obserwowana z dwóch różnych lokalizacji w przestrzeni, a to były najbardziej kompleksowe jednoczesne obserwacje komety 96P. Naukowcy teraz będą analizować oba zestawy danych, aby dowiedzieć się więcej o składzie chemicznym komety oraz jej oddziaływaniu z wiatrem słonecznym – bezustannym strumieniem naładowanych cząstek emitowanym przez Słońce.

Kometa pojawiła się u dołu pola widzenia sondy STEREO, przecięła je po przekątnej i zniknęła 28 października. Źródło: NASA’s Goddard Space Flight Center/STEREO/Bill Thompson/Joy Ng

Kometa 96P – znana także pod nazwą Kometa Machholz wykonuje pełne okrążenie wokół Słońca co 5,24 lat. W momencie największego zbliżenia znajduje się zaledwie 17 milionów kilometrów od Słońca – to bardzo niewiele jak na kometę.

Gdy kometa 96P pojawiła się w polu widzenia SOHO w 2012 roku amatorzy astronomii analizujący dane z SOHO odkryli dwa niewielkie fragmenty komety w pewnym odstępie od jądra komety, co wskazywało, że kometa aktywnie się zmienia. Tym razem udało odkryć się trzeci fragment.

Dostrzeżenie trzeciego fragmentu komety pozwala stwierdzić, że 96P wciąż ewoluuje. Źródło: ESA/NASA’s Goddard Space Flight Center/SOHO/Steele Hill

Źródło: Goddard Space Flight Center