Kosarzycki o kosmosie
Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba (JWST) zaskakuje po raz kolejny (choć prawdę mówiąc, zaskoczeniem byłoby, gdyby nie zaskakiwał). Naukowcy z Uniwersytetu Ben-Guriona w Negewie odkryli za jego pomocą czerwoną czarną dziurę. Na pierwszy rzut oka brzmi to abstrakcyjnie, bowiem czarna dziura nie może mieć innej barwy.
W ramach współpracy w ramach Teleskopu Horyzontu Zdarzeń międzynarodowemu zespołowi astronomów udało się niedawno zlokalizować podstawę ewoluującego dżetu plazmy w ultrawysokiej rozdzielczości kątowej.
To jedno z najbardziej intrygujących odkryć ostatnich lat. Astronomowie poinformowali właśnie o odkryciu w Drodze Mlecznej nietypowego obiektu kompaktowego. Niezależnie od tego, czym on jest, w swojej kategorii będzie niezwykle ciekawy. Mamy bowiem do czynienia albo z najmasywniejszą gwiazdą neutronową w historii, albo najlżejszą czarną dziurą w historii. Zrozumienie tego obiektu pozwoli naukowcom w końcu…
Naukowcy odkryli najstarszą zaobserwowaną czarną dziurę, datowaną na początki Wszechświata, i odkryli, że dosłownie pożera ona swoją galaktykę macierzystą.
Czarne dziury są jednym z bardziej zaskakujących obiektów, których istnienie wynika z ogólnej teorii względności opracowanej przez Alberta Einsteina. Sam Einstein podejrzewał, że w rzeczywistości takie obiekty nie istnieją, jednak już po jego śmierci okazało się, że we wszechświecie jest ich całe mnóstwo. Problem w tym, że o czarnych dziurach tak naprawdę możemy powiedzieć niewiele….
Astronomowie za pomocą teleskopów NASA odkryli najdalszą czarną dziurę, jaką kiedykolwiek widziano w promieniowaniu rentgenowskim. Czarna dziura znajduje się na wczesnym etapie wzrostu, jakiego nigdy wcześniej nie obserwowano, a jej masa jest podobna do masy galaktyki macierzystej.
Co do zasady wszystko we wszechświecie się kręci. Niestety nie wokół nas, ale wciąż — wszystko się kręci. Gwiazdy wirują, planety wirują, Uran się toczy po orbicie, planetoidy bezustannie się obracają wokół swoich osi, no i w końcu czarne dziury, choć ciężko to zobaczyć – także wirują.
Międzynarodowy zespół astronomów odkrył skomplikowane mechanizmy powstawania nieuchwytnych czarnych dziur o masach pośrednich. To one stanowią brakujące i rzadko odkrywane ogniwo pośrednie między swoimi mniejszymi krewnymi, gwiezdnymi czarnymi dziurami i supermasywnymi olbrzymami zamieszkującymi centra galaktyk.
Pobliska radiogalaktyka M87, położona 55 milionów lat świetlnych od Ziemi i zawierająca czarną dziurę 6,5 miliarda razy masywniejszą od Słońca, posiada oscylujący dżet, którego orientacja zmienia się w górę i w dół z amplitudą około 10 stopni. To dowód na to, że czarna dziura wiruje wokół własnej osi.
Najnowsze badania pokazują, że supermasywna czarna dziura w centrum galaktyki może mieć bezpośredni wpływ na skład chemiczny galaktyki macierzystej, w której się znajduje. To kolejny istotny element układanki pozwalającej zrozumieć ewolucję galaktyk.