Powyższa mgławica planetarna o nazwie PK 329-02.2 zajduje się w gwiazdozbiorze Węgielnicy na południowym niebie. Czasami nazywana jest także Menzel 2 lub Mz2 – imię nadane jej na cześć astronoma Donalda Menzela, który odkrył ją w 1922 roku.
Gdy gwiazdy o masie podobnej do masy Słońca osiągają ostatnie etapy życia, zaczynają odrzucać swoje zewnętrzne warstwy w przestrzeń. Warstwy te jawią się jako świecące obłoki gazu nazywane mgławicami planetarnymi. Odrzucenie masy jest jednak nieregularne i niesymetryczne – dzięki czemu mgławice planetarne mogą mieć bardzo złożony kształt. W przypadku Menzel 2, mgławica ułożyła się w niebieski obłok w samym środku którego znajdują się dwie gwiazdy. W 1999 roku astronomowie zauważyli, że gwiazda w prawej, górnej części obłoku jest de facto centralną gwiazdą mgławicy, a gwiazda po lewej stronie nieco niżej to prawdziwy, fizyczny towarzysz gwiazdy centralnej.
Przez dziesiątki tysięcy lat jądro gwiazdy będzie otoczone kokonem spektakularnych obłoków gazu, a następnie w ciągu kilku tysięcy lat gwiazd ulotni się w przestrzeń kosmiczną. Łukowata struktura Menzel 2 jest swoistym pożegnaniem gwiazdy, zanim przejdzie w ostatnie stadium swojego życia i stanie się białym karłem.
Źródło: ESA
Zdjęcie: ESA/Hubble&NASA
