Skip to content
Puls Kosmosu

Puls Kosmosu

Prawdopodobnie najlepszy portal o astronomii

  • Układ Słoneczny
    • Słońce
    • Merkury
    • Wenus
    • Ziemia
    • Księżyc
    • Mars
    • Planetoidy
    • Ceres
    • Jowisz
    • Saturn
    • Uran
    • Neptun
    • Pluton
    • Obiekty Pasa Kuipera
    • Komety
    • Planeta 9
  • Astrofizyka
    • Egzoplanety
    • Fale grawitacyjne
    • Gaz i pył
    • Gwiazdy
    • Mgławice
    • Pulsary
    • Supernowe
  • Kosmologia
    • Ciemna materia
    • Czarne dziury
    • Galaktyki
    • Gromady galaktyk
    • Kwazary
    • Rozbłyski gamma
  • Podbój kosmosu
    • ISS
    • Rakiety
    • Księżyc
    • Satelity
    • Teleskopy
    • Śmieci kosmiczne
    • Przemysł kosmiczny
    • Prawo kosmiczne
  • Inne
    • Recenzje
    • WywiadyRozmowy z naukowcami i badaczami przeprowadzone przez Puls Kosmosu.
    • Ciekawostki
    • Edukacja
  • Home
  • 2018
  • marzec
  • 28
  • Nowe badania wskazują czego możemy dowiedzieć się od Oumuamua

Nowe badania wskazują czego możemy dowiedzieć się od Oumuamua

Radek Kosarzycki 28/03/2018

Wizja artystyczna przedstawiająca Oumuamua, pierwszy obserwowany przez nas obiekt spoza Układu Słonecznego podczas przelotu przez nasz układ planetarny. Źródło: ESO/M.Kornmesser

Wizja artystyczna przedstawiająca Oumuamua, pierwszy obserwowany przez nas obiekt spoza Układu Słonecznego podczas przelotu przez nasz układ planetarny. Źródło: ESO/M.Kornmesser

Pierwszy obiekt międzygwiezdny, który zauważyliśmy podczas jego przelotu przez naz układ planetarny, nazwany ‘Oumuamua, rzuca nowe światło na naszą wiedzę o powstawaniu i ewolucji układów planetarnych. Najnowsze badania prowadzone przez zespół astrofizyków m.in. z Goddard Space Flight Center pozwoliły naukowcom określić, jak ten gość spoza Układu Słonecznego wpisuje się w to co wiemy o pochodzeniu planet, planetoid i komet.

19 października 2017 roku astronomowie pracujący w ramach programu Panoramic Survey Telescope and Rapid Response System (Pan-STARRS1) na Uniwersytecie Hawajskim zauważyli obiekt przelatujący z ogromną prędkością przez Układ Słoneczny. Badacze z Minor Planet Center potwierdzili, że jest to pierwszy dostrzeżony przez nas gość spoza naszego układu planetarnego.

“Obiekt ten najprawdopodobniej został wyrzucony z odległego układu gwiazd” mówi Elisa Quintana, astrofizyczka z Goddard. “Co ciekawe, ten jeden, samotny obiekt, przelatujący tak szybko i tak blisko nas, może pozwolić nam nałożyć pewne ograniczenia na nasze modele formowania planet”.

19 października ‘Oumuamua minęła Słońce z prędkością 315 400 km/h – wystarczająco szybko, aby wyrwać się z jego macek grawitacyjnych i wylecieć z Układu Słonecznego, aby nigdy już do niego nie powrócić. Zazwyczaj obiektami poruszającymi się z podobną prędkością są komety opadające w kierunku Słońca z zewnętrznych krańców Układu Słonecznego. Komety to obiekty lodowe o rozmiarach od kilkudziesięciu metrów do kilkudziesięciu kilometrów. Tyle, że komety tracą gaz i pył zbliżając się do Słońca i ogrzewając jego promieniowaniem, a ‘Oumuamua tego nie robiła. Niektórzy naukowcy przypuszczali, że ‘Oumuamua w takim razie może być suchą planetoidą.

Planety i planetezymale, mniejsze obiekty obejmujące komety i planetoidy, powstają w dyskach pyłu, gazu i lodu otaczających młode gwiazdy. Mniejsze obiekty, powstające bliżej swojej gwiazdy macierzystej są zbyt gorące, aby na ich powierzchni utrzymał się lód, i z czasem stają się planetoidami. Te, które powstają dalej, zawsze w dużej mierze składają się z lodu i stają się kometami. Region, w którym powstają planetoidy jest stosunkowo niewielki.

“Całkowity obszar, w którym mogą powstawać planetoidy jest niezwykle mały” mówi główny autor artykułu Sean Raymond, astrofizyk w French National Center for Scientific Research i na Uniwersytecie w Bordeaux. “Dużo trudniejsze jest wyrwanie się z tak bezpośredniego otoczenia gwiazdy, z uwagi na jej pole grawitacyjne. Ciężko wyobrazić sobie w jaki sposób ‘Oumuamua została wyrzucona ze swojego macierzystego układu planetarnego, jeżeli powstała jako planetoida”.

Odległość od gwiazdy, powyżej której woda utrzymuje się w formie lodu, nawet jeżeli jest on wystawiony na działanie promieniowania słonecznego, to tak zwana linia śniegu czy linia lodu. Dla przykładu, w Układzie Słonecznym obiekty, które powstały w odległości do 3 AU od Słońca, z czasem straciły całą swoją wodę. Ta linia śniegu skurczyła się trochę wraz z kurczeniem się i ochładzaniem młodego Słońca, ale nasz główny pas planetoid znajduje się wewnątrz lub bardzo blisko naszej linii śniegu – wystarczająco blisko Słońca, aby naprawdę trudno było uciec stamtąd z Układu Słonecznego.

“Jeżeli dobrze rozumiemy procesy formowania się planet, obiekty wyrzucane z układów planetarnych raczej powinny być obiektami lodowymi” mówi Thomas Barclay, astrofizyk w Goddard i na Uniwersytecie w Maryland. “Jeżeli widzimy, że większość tych obiektów to obiekty skaliste, to chyba nasze modele czegoś nie uwzględniają”.

Naukowcy podejrzewają, że większość wyrzucanych planetezymali pochodzi z układów zawierających gazowe olbrzymy. Grawitacyjne przyciąganie ze strony tych masywnych planet może wyrzucać obiekty z układów w przestrzeń międzygwiezdną. Układy zawierające gazowe olbrzymy poruszające się po niestabilnych orbitach najintensywniej wyrzucają z siebie mniejsze obiekty, bowiem przemieszczający się po układzie olbrzym napotyka na swojej drodze więcej obiektów. Układy, w których nie istnieją gazowe olbrzymy rzadziej wyrzucają jakąkolwiek materię w przestrzeń międzygwiezdną.

Wykorzystując symulacje z poprzednich projektów badawczych, Raymond i jego współpracownicy wykazali, że niewielka część obiektów zbliża się na tyle do gazowych olbrzymów, że zostaje rozerwana przez ich grawitację. Badacze uważają, że silne rozciąganie grawitacyjne pojawiające się w takich sytuacjach może tłumaczyć wydłużony kształt ‘Oumuamua.

Badacze obliczyli liczbę obiektów międzygwiezdnych, które mogą pojawiać się w Układzie Słonecznym, bazując na szacunkach mówiących, że układ planetarny może wyrzucać kilka mas Ziemi materii w procesie formowana swoich planet. Szacunki wskazują, że większość tej masy będzie w kilku dużych planetezymalach, a reszta będzie rozłożona na znacznie liczniejszą populację mniejszych obiektów takich jak ‘Oumuamua. Wyniki badań opublikowano 27 marca w periodyku Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.

Źródło: NASA

O Autorze

Radek Kosarzycki

Popularyzator astronomii. Kulturalny cham.
Od 2015 r. codziennie pisze i mówi o kosmosie na Pulsie Kosmosu.
Od 2020 r. pisze o kosmosie także na najlepszym polskim portalu technologicznym Spider’s Web.

See author's posts

Tags: międzygwiezdna planetoida Oumuamua Planetoidy

Continue Reading

Previous: Nowa egzoplaneta: gorąca, metaliczna i gęsta jak Merkury
Next: Gwiazda-sprinterka w Małym Obłoku Magellana

Podobne

Chmury w atmosferze egzoplanety WASP-127b

Chmury w atmosferze egzoplanety WASP-127b

24/09/2021
Wow! Astronomowie sfotografowali egzoplanetę w naszej okolicy coconuts egzoplaneta

Wow! Astronomowie sfotografowali egzoplanetę w naszej okolicy

29/07/2021
Gorący i suchy jowisz: fascynująca atmosfera planety Tau Boötis b

Gorący i suchy jowisz: fascynująca atmosfera planety Tau Boötis b

29/07/2021

Facebook

Facebook Pagelike Widget
Tweets by pulskosmosu

Może cię zainteresować

NASA wybrała firmę, która zbuduje rakietę do przywiezienia próbek z Marsa mars-ascent-vehicle

NASA wybrała firmę, która zbuduje rakietę do przywiezienia próbek z Marsa

09/02/2022
Bingo! Helikopter Ingenuity właśnie wykonał dziewiętnasty lot na Marsie ingenuity

Bingo! Helikopter Ingenuity właśnie wykonał dziewiętnasty lot na Marsie

08/02/2022
To zdjęcie nie przedstawia gwiazd. To czarne dziury

To zdjęcie nie przedstawia gwiazd. To czarne dziury

03/01/2022
Życie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej wydłużone! iss

Życie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej wydłużone!

02/01/2022
Copyright © All rights reserved. [email protected] | DarkNews by AF themes.