Oto i on! Obiekt Pasa Kuipera o oznaczeniu 2014 MU69 oraz nieoficjalnej nazwie Ultima Thule w obiektywie sondy New Horizons. To pierwszy podwójny układ kontaktowy!

Ultima Thule jest czerwona. Z czasem zobaczymy zdjęcia lepszej rozdzielczości.

O godzinie 6:33 polskiego czasu w Nowy Rok, sonda New Horizons przeleciała ok. 3500 kilometrów od Ultima Thule wykonując między innymi powyższe zdjęcie.

Alan Stern: „Kręgiel jest passe, to było dobre w 2018 roku. Teraz jest to bałwan, jeżeli w ogóle coś to jest”

TO OFICJALNIE NAJDALSZY OBIEKT UKŁADU SŁONECZNEGO KIEDYKOLWIEK ODWIEDZONY PRZEZ SONDĘ WYSŁANĄ Z ZIEMI!

Okres rotacji Ultima Thule wynosi 15 godzin. To bardzo ciemny obiekt – mówi Cathy Olkin

Czym jest Ultima Thule?

Ultima Thule to jeden z setek tysięcy obiektów Pasa Kuipera znajdującego się poza orbitą ostatniej planety Układu Słonecznego – Neptuna.

Największym obiektem Pasa Kuipera jest Pluton, odkryty w 1930 roku przez Clyde’a Tombaugh. Do 2006 roku Pluton był klasyfikowany jako ostatnia planeta Układu Słonecznego. W 2006 roku Międzynarodowa Unia Astronomiczna (IAU) podjęła decyzję o usunięciu obiektu z listy planet i umieszczeniu go w nowej kategorii planet karłowatych. Ale nie miało być o Plutonie… 😉

Teraz już wiemy jak wygląda Ultima Thule, ale propozycje były różne 🙂 Źródło: twitter.com/JoAnnaScience

Ultima Thule to planetoida, którą odkryto w czerwcu 2014 roku podczas poszukiwań obiektu, w pobliżu którego mogłaby potencjalnie przelecieć sonda New Horizons po planowanym na rok później przelocie w pobliżu Plutona i Charona. Okazało się, że poszukiwania nie należały do łatwych i przez długi czas naukowcom nie udawało się znaleźć żadnego potencjalnego celu do eksploracji. Problemem była ogromna odległość od Słońca, niewielkie rozmiary potencjalnych obiektów, niewielka ilość odbijanego przez nie światła oraz na dodatek gęste tło gwiezdne, które dodatkowo utrudniało wyłuskanie jakiegokolwiek obiektu na tle gęstego pola gwiazd naszej galaktyki.

Wstępny model Ultima Thule

Z zadaniem odnalezienia jakiegokolwiek obiektu poradził sobie dopiero Kosmiczny Teleskop Hubble’a. HST wykonał ponad 200 zdjęć wybranego fragmentu nieba w kierunku gwiazdozbioru Strzelca. Potencjalny cel misji odkryto dopiero po zastosowaniu nowatorskich metod obróbki zdjęć.

Fizyczny model Ultima Thule przed Alanem Sternem podczas konferencji.

14 lipca 2015 roku sonda New Horizons przeleciała w pobliżu Plutona wykonując rewelacyjne zdjęcia, a następnie przez 15 miesięcy przesyłając je na Ziemię gwarantując nam maraton fenomenalnych „opadów szczęki” za każdym razem gdy udało się dostrzec nową osobliwość powierzchni Plutona.

Ultima Thule powstał w pierwszych kilkuset tysiącach lat procesu formowania Układu Słonecznego. Najprawdopodobniej w taki sposób.

2014 MU69 ma wymiary 35 km x 16 km i znajduje się ponad 6 500 000 000 kilometrów od Ziemi. Oczywiście mógłbym napisać 6,5 miliarda kilometrów, ale czasami po prostu zapominamy ile to zer i warto sobie czasami przypomnieć.

Zespół misji stwierdził, że najłatwiej nazwać dwa elementy obiektu po prostu: 1. Ultima, 2. Thule

Według dotychczasowem wiedzy Ultima Thule może być zimnym, niewielkim reliktem okresu powstawania Układu Słonecznego.

Sonda New Horizons przemknęła w pobliżu Ultima Thule z prędkością ponad 16 kilometrów na sekundę przeprowadzając bardzo intensywną kampanię obserwacyjną. Wszystkie dane zebrane podczas wczorajszego przelotu będą stopniowo przesyłane na Ziemię w ciągu nadchodzących 20 miesięcy, pozwalając nam coraz lepiej poznawać ten niezwykle odległy obiekt Układu Słonecznego.

Nieco więcej pikseli. 🙂

W międzyczasie sonda New Horizons będzie dalej uciekać z Układu Słonecznego idąc w ślady sond Voyager.