Widoczna na zdjęciu powyżej galaktyka NGC 1947 to obiekt głębokiego nieba widoczny tylko z półkuli południowej w gwiazdozbiorze Złotej Ryby. Pod względem kształtu, galaktyka klasyfikowana jest przez astronomów jako galaktyka soczewkowata, a więc znajdująca się gdzieś między klasycznymi galaktykami spiralnymi a eliptycznymi.
NGC 1947 została odkryta 200 lat temu przez szkockiego astronoma Jamesa Dunlopa. Przez ostatnie dwa stulecia astronomowie obserwowali, jak materia tworząca ramiona spiralne galaktyki powoli z niej uciekała. Na powyższym zdjęciu wykonanym za pomocą kamer zainstalowanych na pokładzie Kosmicznego Teleskopu Hubble’a można dostrzec delikatne włókna gazu i pyłu będące pozostałością po spiralnej strukturze galaktyki, podświetlone promieniowaniem milionów tworzących ją gwiazd.
Gdy galaktyka traci gaz i pył, jej przyszłość całkowicie się zmienia. To właśnie gaz i pył stanowią surowiec, z którego powstają nowe gwiazdy. Gdy ich zabraknie, procesy gwiazdotwórcze ustają, a galaktyka zaczyna się starzeć. Tak samo jest i tutaj: z braku gazu i pyłu galaktyka NGC 1947 stopniowo będzie świeciła coraz słabiej i na przestrzeni kolejnych miliardów lat będzie powoli obumierała.