Odkrywanie przeszłości naszego układu planetarnego, jego pierwszych lat to niezwykle trudna sztuka. Część informacji jesteśmy w stanie znaleźć tuż pod naszymi stopami. Czasami jednak w ręce naukowców wprost z kosmosu spadają skały, które przez ostatnie 4,6 miliarda lat zasadniczo się nie zmieniły, bowiem przemierzały przestrzeń kosmiczną. Właśnie się zakończyło badanie jednego z takich obiektów.
W periodyku Nature Communications opublikowano artykuł naukowy, który stanowi analizę liczącego około 4,6 miliarda lat meteorytu Erg Chech 002, odkrytego w 2020 roku w regionie Erg Chech na Saharze w Algierii.
W połączeniu z wcześniej opublikowanymi danymi stwierdzono, że glin-26, radioaktywny izotop obecny w meteorycie w momencie jego powstawania, rozprzestrzenił się nierównomiernie w całym Układzie Słonecznym. Odkrycie to pogłębia naszą wiedzę na temat wczesnego Układu Słonecznego i może pozwolić na poprawę dokładności metod określania wieku bardzo starych meteorytów.
Erg Chech 002 to jeden z najstarszych meteorytów kamiennych z klasy achondrytów andezytowych. Glin-26 był głównym źródłem ciepła dla wczesnego topnienia planet, a wiek Erg Chech 002 stwarza okazję do dalszego badania początkowego rozmieszczenia glinu-26 we wczesnym Układzie Słonecznym. To wbrew pozorom istotna informacja. Pozwala ona bowiem ustalić wiek meteorytów i poszerzyć naszą wiedzę o tym, jak wyglądał nasz układ planetarnym krótko po powstaniu Słońca.
Autorzy opracowania przeanalizowali Erg Chech 002 i określili jego wiek izotopowy ołowiu na około 4,566 miliarda lat. Następnie połączyli to odkrycie z istniejącymi danymi dotyczącymi tego meteorytu i porównali je z innymi bardzo starymi meteorytami, które krystalizowały się ze stopionego materiału. Autorzy wykazali, że glin-26 był nierównomiernie rozłożony w mgławicy słonecznej, co prawdopodobnie jest związane z późnym pojawieniem się materii gwiazdowej ze świeżo zsyntetyzowanymi radionuklidami.