Skip to content

PULS KOSMOSU

Kosarzycki o kosmosie

Menu
  • Układ Słoneczny
  • Astrofizyka
  • Kosmologia
  • Eksploracja kosmosu
  • Tech
  • Inne
Menu

Czerwony karzeł skrywający się w otoczce pyłowej czerwonego olbrzyma

Posted on 4 lipca 2017 by Radek Kosarzycki
Obserwacje najjaśniejszej gwiazdy nieba obserwowanego w podczerwieni, prowadzone przez badaczy z Hertfordshire umożliwiły odkrycie, że w pyłowej otoczce skrywającej gwiazdę znajduje się jeszcze mały czerwony karzeł. Źródło: University of Hertfordshire

CW Leonis to czerwony olbrzym 500 razy większy od Słońca znajdujący się w gwiazdozbiorze Lwa jakieś 300 lat świetlnych od Ziemi. To ewoluująca gwiazda, która wyrzuca znaczące ilości pyłu, który z kolei tworzy otoczkę pyłową wokół niej o rozmiarach kilkukrotnie większych od rozmiarów Układu Słonecznego. Na przestrzeni lat gwiazda ta była tematem setek badań, jednak dopiero teraz wewnątrz tego obłoku pyłowego astronomowie dostrzegli obecność mniejszego czerwonego karła.

Od 1994 do 2000 roku prof. Richard Smart z Uniwersytetu w Hertfordshire korzystając z metrowego teleskopu w Obserawtorium w Turynie obserwował delikatne wahanie CW Leonis, które nie do końca dało się wytłumaczyć. Same wahnięcia były niezwykle małe – można byłoby je porównać do bocznej krawędzi monety znajdującej się na powierzchni Księżyca, a obserwowanej z Ziemi. Niemniej jednak same wahania były wykrywalne.

Najnowsze badania pyłu otaczającego gwiazdę umożliwiły naukowcom zauważenie wiru, który mógł być skutkiem obecności niewidzianego wcześniej gwiezdnego towarzysza CW Leonis.  Odkrycie czerwonego karła rozwiązało 17-letnią tajemnicę wahania gwiazdy.

Wyniki badań zostały zaakceptowane do publikacji w periodyku Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (MNRAS).

Dr Alessandro Sozzetti, główny autor artykułu podkreśla: „Wynikiem naszej analizy jest możliwość nałożenia nowych ograniczeń na naturę towarzysza CW Leonis. Ograniczenia dotyczą masy, odległości i okresu orbity. Gwiazda towarzysząca CW Leonis to masywna gwiazda nieco lżejsza od Słońca krążąca wokół niej z okresem około 100 lat.”

Prof. Smart dodaje, że przeprowadzone obserwacje możliwe były bez konieczności angażowania wielomilionowych instrumentów. „To niesamowite osiągnięcie jak na jednometrowy teleskop znajdujący się na powierzchni Ziemi w obecnej erze misji kosmicznych i potężnych teleskopów! Lepsze zrozumienie tego obiektu, na tym krytycznym etapie ewolucji wzbogaci naszą wiedzę o podobnych obiektach, które ewoluowały w piękne i złożone mgławice planetarne.”

Źródło: University of Hertfordshire

Nawigacja wpisu

← Sonda Juno przeleci nad Wielką Czerwoną Plamą
Zaskakujący organiczny związek chemiczny ujawnia złożoność Enceladusa →

NAJNOWSZE

  • 9 maja 2025 by Radek Kosarzycki ESA dokonała przełomu w kosmicznych lotach w formacji. Co za precyzja!
  • 9 maja 2025 by Radek Kosarzycki NASA wycofuje się z planu prywatnego startu łazika księżycowego VIPER
  • 8 maja 2025 by Radek Kosarzycki Ani to galaktyka, ani gromada gwiazd. Naukowcy nie mogą się zdecydować
  • 8 maja 2025 by Radek Kosarzycki NASA rzuca światło na tajemnicze wybuchy promieni rentgenowskich z układu czarnej dziury „Ansky”
  • 8 maja 2025 by Radek Kosarzycki Przeleć się nad Kosmicznymi Klifami. Fenomenalna wizualizacja danych z teleskopu Jamesa Webba

NEWSLETTER

PODCAST

© 2025 PULS KOSMOSU | Powered by Minimalist Blog WordPress Theme