Wspieraj Puls Kosmosu na Patronite.pl
Naukowcy z MIT i innych ośrodków naukowych przeanalizowali dane z K2, uzupełniającej misji Kosmicznego Teleskopu Kepler i odkryli całe mnóstwo potencjalnych egzoplanet pośród niemal 50 000 gwiazd.
W artykule, który okazał się online dzisiaj w periodyku Astronomical Journal naukowcy donoszą o odkryciu niemal 80 nowych kandydatek na planety, w tym szczególnie wyjątkową: planetę krążącą wokół gwiazdy HD 73344, która byłaby najjaśniejszą gwiazdą posiadającą planety spośród wszystkich odkrytych w ramach misji K2.
Potencjalna planeta zdaje się okrążać HD 73344 co 15 dni, a bazując na ilości światła przez nią blokowanego podczas każdego przejścia na tle gwiazdy, naukowcy szacują, że jest ona 2,5 razy większa od Ziemi i 10 razy od niej masywniejsza. Planeta jest także niewiarygodnie gorąca, a temperatury na jej powierzchni sięgają 1200-1300 stopni Celsjusza.
Planeta znajduje się stosunkowo blisko, w odległości 35 parseków czyli 114 lat świetlnych od Ziemi. Zważając na jej bliskość i fakt, że krąży ona stosunkowo blisko bardzo jasnej gwiazdy, naukowcy uważają, że jest ona idealną kandydatką do dalszych badań, które pozwolą określić skład chemiczny jej atmosfery.
„Uważamy, że może to być mniejsza, gorętsza wersja Urana lub Neptuna” mówi Ian Crossfield, profesor fizyki w MIT, który także brał udział w badaniach.
Omawiane badania także warto rozpatrzyć pod kątem prędkości ich przeprowadzenia. Wykorzystując istniejące już narzędzia opracowane w MIT naukowcy byli w stanie szybko przeanalizować krzywe zmian blasku każdej z 50 000 gwiazd monitorowanych w ramach misji K2 w trakcie ostatnich dwóch kampanii obserwacyjnych. Dzięki temu szybko dało się zidentyfikować kandydatki na planety i opublikować dane w społeczności astronomicznej w zaledwie kilka tygodni po udostępnieniu surowych danych z misji K2. Zazwyczaj tego typu analiza zajmuje od kilku miesięcy do roku czasu.
Crossfield dodaje, że takie tempo przeprowadzania przeglądów nieba pozwoli astronomom wykonywać dodatkowe obserwacje interesujących obiektów za pomocą teleskopów naziemnych, co będzie niezwykle pomocne gdy na Ziemię zaczną spływać dane obserwacyjne z misji TESS.
Źródło: MIT