Wiele galaktyk wypełnia pył, w innych znowu można dostrzec pasma nieprzejrzystej kosmicznej materii oplatające gaz i gwiazdy. Jednak głównym bohaterem tego nowego zdjęcia wykonanego za pomocą kamery OmegaCAM zainstalowanej na teleskopie VLT Survey Telescope w Chile jest nietypowa, mała galaktyka znana jako IC 1613
Kategoria: Kosmologia
Gromady galaktyk odkrywają tajemnice ciemnej materii
Ciemna materia to tajemnicze forma materii odpowiedzialna za 27 procent całej materii i energii we Wszechświecie. Choć ciemna materia otacza nas z każdej strony – nie możemy jej zobaczyć ani poczuć. Jednak
Teleskop Hubble’a obserwuje galaktycznego buntownika
Większość galaktyk charaktertyzuje się majestatycznymi strukturami spiralnymi lub eliptycznymi. Jednak co czwarta galaktyka ignoruje wszelakie trendy i przyjmuje całkowicie chaotyczny, nieokreślony kształt.
Hubble obserwuje potężne łączenie galaktyk – NGC 3597
Przedmiotem powyższego zdjęcia wykonanego za pomocą Kosmicznego Teleskopu Hubble’a (NASA/ESA) jest obiekt znany jako NGC 3597. Jest to efekt zderzenia dwóch sporych rozmiarów galaktyk, który stopniowo staje się olbrzymią galaktyką eliptyczną. Tego typu galaktyki stawały się coraz powszechniejsze we Wszechświecie w toku jego ewolucji, gdy mniejsze galaktyki łączyły się ze sobą w większe struktury galaktyczne.
Czy supermasywne czarne dziury powstają z supermasywnych gwiazd?
Supermasywne czarne dziury (SMBH) charakteryzujące się masą od milionów do miliardów mas Słońca można znaleźć w centrach wszystkich dużych galaktyk. Są wszędzie, bezpośrednio związane ze swoimi galaktykami macierzystymi karmią się gwiazdami, są wyrzucane ze swoich galaktyk, a czasami nawet łączą się ze sobą. Niemniej jednak wciąż nie wiemy w jaki sposób powstają.
Czy to druga pod względem wielkości czarna dziura w Drodze Mlecznej?
Astronomowie korzystający z 45-metrowej średnicy radioteleskopu Nobeyama odkryli ślady niewidocznej czarnej dziury o masie 100 000 mas Słońca krążącej wokół centrum Drogi Mlecznej. Zespół zakłada, że ta możliwa czarna dziura o średniej masie może stanowić klucz do zrozumienia narodzin supermasywnych czarnych dziur w centrach galaktyk.
Burzliwe narodziny kwazara
Najjaśniejsza znana galaktyka we Wszechświecie – kwazar W2246-0526, którego widzimy z czasów gdy Wszechwiat miał mniej niż 10% swojego obecnego wieku jest na tyle burzliwa, że możemy w niej obserwować proces wyrzucania wszystkich zapasów gazu niezbędnego do tworzenia gwiazd. Na takie procesy wskazują najnowsze obserwacje przeprowadzone za pomocą Atacama Large Milimeter/submilimeter Array (ALMA).
Ultra-szybkie wiatry rentgenowskie w galaktyce podobnej do Drogi Mlecznej
Europejskie obserwatorium XMM-Newton odkrył strumień bardzo szybkiego gazu wypływającego z centrum jasnej galaktyki spiralnej podobnej do Drogi Mlecznej, który może zmniejszać w niej zdolność do produkcji nowych gwiazd.
Pierwsze światło instrumentu przyglądającego się czarnym dziurom
Przybliżanie czarnych dziur to główne zadanie nowego instrumentu GRAVITY zainstalowanego na Bardzo Dużym Teleskopie (VLT) w Chile. Podczas pierwszych obserwacji GRAVITY z powodzeniem połączył promieniowanie zebrane przez wszystkie cztery teleskopy pomocnicze. Duży zespół europejskich astronomów i inżynierów pracujących pod kierownictwem Max Planck Institute for Extraterrestrial Physics w Garching, który zaprojektował i zbudował GRAVITY jest zachwycony…
Dowód na to, że niektóre galaktyki to kłamcy (LIERs)
Wydawać by się mogło, że astronom z łatwością odróżni czarną dziurę od białego karła, prawda? A jednak natura może być zwodnicza.