Skip to content

PULS KOSMOSU

Kosarzycki o kosmosie

Menu
  • Astrofizyka
    • Egzoplanety
    • Gwiazdy
    • Mgławice
  • Kosmologia
    • Ciemny wszechświat
    • Czarne dziury
    • Fale grawitacyjne
    • Galaktyki
  • Eksploracja kosmosu
  • Tech
  • Inne
    • Recenzje
  • Układ Słoneczny
    • Merkury
    • Wenus
    • Wenus
    • Ziemia
    • Księżyc
    • Mars
    • Pas Planetoid
    • Ceres
    • Planetoidy
    • Jowisz
    • Saturn
    • Uran
    • Neptun
    • Pas Kuipera
    • Pluton
    • Obiekty Pasa Kuipera
    • Planeta 9
    • Komety
Menu

Hubble pomaga w badaniach gromad galaktyk i CMB

Posted on 27 lutego 2017 by Radek Kosarzycki

Wielki Wybuch był wydarzeniem na tyle kataklizmicznym, że pozostawił trwały ślad na tkance Wszechświata. Do dzisiaj jesteśmy w stanie obserwować blizny po tym wydarzeniu obserwując najstarsze promieniowanie we Wszechświecie.  Ponieważ zostało ono wyemitowane prawie 14 miliardów lat temu, to  – znane teraz jako słabe mikrofalowe promieniowanie tła (CMB) – przenika cały Wszechświat wypełniając go swoimi fotonami.

Wspieraj Puls Kosmosu na Patronite.pl

CMB można wykorzystać w badaniach przestrzeni kosmicznej dzięki efektowi Siuniajewa-Zeldowicza, który po raz pierwszy został zaobserwowany ponad 30 lat temu. Na Ziemi wykrywamy CMB gdy tworzące je fotony promieniowania mikrofalowego docierają do nas z przestrzeni kosmicznej. Na swojej drodze do nas przelatują one przez gromady galaktyk wypełnione wysoko-energetycznymi elektronami.  To właśnie one dodają fotonom drobne kwanty energii. Wykrywanie takich „doładowanych” fotonów za pomocą teleskopów jest trudne ale bardzo ważne – mogą one pomóc astronomom zrozumieć najbardziej fundamentalne właściwości Wszechświata takie jak chociażby położenie i rozkład gęstych gromad galaktyk.

Kosmiczny Teleskop Hubble’a zaobserwował jedną z najmasywniejszych znanych gromad galaktyk RX J1347.5-1145 w ramach przeglądu nieba CLASH (Cluster Lensing And Supernova survey with Hubble).  Powyższe zdjęcie gromady oddalonej od nas o 5 miliardów lat świetlnych pomogło naukowcom pracującym w Obserwatorium ALMA (Atacama Large Milimeter/submilimeter Array) w Chile badać kosmiczne mikrofalowe promieniowanie tła za pomocą termicznego efektu Siuniajewa-Zeldowicza. Wynik obserwacji wykonanych za pomocą ALMA widoczny jest powyżej jako niebiesko-fioletowa poświata.

Źródło: NASA

 

[AdSense-A]

Nawigacja wpisu

← Ciekawe obiekty w pierścieniu F Saturna
Czarne dziury masowo niszczą gwiazdy w zderzających się galaktykach →

NAJNOWSZE

  • 27 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki Epsilon Eridani od dekad rozbudza wyobraźnię. Tymczasem Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba...
  • 27 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki A to niespodzianka! W otoczeniu młodej gwiazdy naukowcy dostrzegli planetę
  • 20 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki Bennu i Ryugu mogą pochodzić z tej samej rodziny asteroid
  • 20 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki Gigantyczne osuwisko na Księżycu? Nowe badania próbek Apollo 17 dają odpowiedź
  • 20 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki Nowy księżyc Urana. Nawet sonda Voyager go nie zarejestrowała

PATRONITE

© 2025 PULS KOSMOSU | Powered by Minimalist Blog WordPress Theme