Od czasu gdy sonda Parker Solar Probe została wyniesiona w przestrzeń kosmiczną 12 sierpnia 2018 roku Ziemia wykonała już jedno pełne okrążenie Słońca. Sama sonda wykonuje tymczasem już trzecie okrążenie wokół naszej Gwiazdy Dziennej. Po dwóch przelotach w pobliżu Słońca, sonda przygotowuje się do kolejnego, do którego dojdzie 1 września 2019 roku.
Parker Solar Probe to sonda nazwana na cześć Eugene’a Parkera, fizyka, który jako pierwszy rozważał istnienie wiatru słonecznego – stałego strumienia cząstek i pól magnetycznych ze Słońca, już w 1958 roku. Parker Solar Probe jest tym samym pierwszą misją realizowaną przez NASA, która nazwana została na cześć żyjącego naukowca.
W ciągu roku od rozpoczęcia misji, sonda Parker Solar Probe zebrała mnóstwo danych naukowych podczas dwóch bliskich przelotów w pobliżu Słońca.
„Jesteśmy bardzo zadowoleni” mówi Nicky Fox, z Działu Heliofizyki w NASA. „Udało nam się zebrać co najmniej dwa razy więcej danych niż pierwotnie zakładaliśmy dla tych dwóch przejść przez peryhelium orbity”.
Na pokładzie sonda posiada cztery zestawy instrumentów naukowych, które zbierają dane o cząstkach, plazmie, polu magnetycznym i elektrycznych, emisji radiowej i strukturach obecnych w koronie czyli zewnętrznej, gorącej warstwie atmosfery Słońca. Zebrane informacje pozwolą naukowcom poznać procesy fizyczne prowadzące do powstania ekstremalnych temperatur w koronie, która wbrew intuicji jest gorętsza od powierzchni Słońca, oraz mechanizmów „wywiewania” cząstek i plazmy w przestrzeń międzyplanetarną Układu Słonecznego.
Zainstalowany na pokładzie sondy instrument WISPR wykonuje zdjęcia struktur wiatru słonecznego wypływającego ze Słońca, dzięki czemu naukowcy mogą je połączyć z wynikami pomiarów realizowanych przez inne instrumenty.
Poniższy film nagrany w dniach 6-10 listopada 2018 roku pokazuje obraz z obu teleskopów WISPR podczas pierwszego przelotu sondy przez peryhelium. Słońce znajduje się poza kadrem, po lewej stronie, wiatr słoneczny przemieszcza się od lewej do prawej. Jasna struktura blisko środka lewej krawędzi to tak zwany streamer – stosunkowo gęsty, powolny wypływ wiatru słonecznego ze Słońca – mający swoje źródło blisko równika Słońca.
Centrum Drogi Mlecznej widoczne jest po prawej stronie Słońca. Planeta widoczna po lewej to Merkury. Cienkie, białe włóka na zdjęciu to cząstki pyłu przemieszczające się przed kamerami WISPR.
Zespół misji aktualnie analizuje dane zebrane podczas dwóch pierwszych okrążeń Słońca, a wyniki tych analiz zostaną opublikowane jeszcze w tym roku.
Źródło: NASA Goddard Space Flight Center