Źródło: Peter Devine
Astrofizycy z University of Birmingham wykorzystali dane zebrane przez kosmiczny teleskop Kepler do odkrycia klasy planet pozasłonecznych, których atmosfery zostały zdarte przez gwiazdy wokół których krążą – czytamy w artykule opublikowanym dzisiaj w periodyku Nature Communications.
Wspieraj Puls Kosmosu na Patronite.pl
Planety charakteryzujące się gazowymi atmosferami, a leżące bardzo blisko gwiazdy macierzystej bombardowane są powodzią wysoko-energetycznego promieniowania. Ze względu na bliskość gwiazdy, planety doświadczają tak intensywnego promieniowania, że ich 'otoczki’ są stopniowo z nich zdzierane. Tego typu odzieranie z atmosfery ma miejsce w przypadku planet posiadających skaliste jądro i gazową, zewnętrzną warstwę.
Naukowcy wykorzystali asterosejsmologię do scharakteryzowania gwiazd i ich planet z niespotykaną dotąd dokładnością dla takich układów. Asterosejsmologia wykorzystuje naturalny rezonans gwiazd do badania ich właściwości i budowy wewnętrznej.
Wyniki badania mają istotne implikacje dla naszej wiedzy o tym w jaki sposób układy planetarne, takie jak nasz Układ Słoneczny, ewoluują w czasie oraz o roli jaką w tej ewolucji odgrywają gwiazdy macierzyste.
Dr Guy Davies z University of Birmingham powiedział: „Można powiedzieć, że te planety stoją przy potężnej suszarce do włosów ustawionej na maksymalną temperaturę. Od dawna teoretycznie spekulowano, że takie planety mogą być odzierane ze swoich atmosfer. Teraz w końcu mamy dowody obserwacyjne, które to potwierdzają – dzięki czemu możemy wyzbyć się wszelkich wątpliwości co do prawdziwości tej teorii.”
Dr Davies dodaje: „Nasze wyniki wskazują, że planety o określonym rozmiarze, które znajdują się w pobliżu swoich gwiazd prawdopodobnie są dużo większe na początku swojego życia. Dużo wcześniej wyglądały zupełnie inaczej.”
Naukowcy mają nadzieję, że uda się odkryć i scharakteryzować dużo więcej tych 'odartych układów’ za pomocą nowej generacji satelitów, np. misji TESS, której start zaplanowany jest na przyszły rok.
Więcej informacji:
- Nature Communications: DOI: 10.1038/NCOMMS11201
Źródło: Uni of Birmingham