25 maja 2017 roku sonda Solar Dynamics Observatory (SDO) obserwowała częściowe zaćmienie Słońca w przestrzeni kosmicznej, kiedy to między nią a Słońcem przemknął Księżyc. Tranzyt naszego satelity na tle Słońca trwał prawie godzinę (2:24-3:17 EDT), a w maksymalnym momencie Księżyc zasłonił 89% tarczy Słońca. Na powyższej animacji możemy obserwować niezwykle wyraźną krawędź tarczy Księżyca, ponieważ glob ten nie posiada własnej atmosfery, która mogłaby rozproszyć część promieniowania słonecznego.
Choć krawędź Księżyca wydaje się gładka na powyższych zdjęciach, w rzeczywistości już taka równa nie jest. Powierzchnia Księżyca usiana jest kraterami, dolinami i górami. Jeżeli spojrzymy dokładnie na te zdjęcia, możemy dojrzeć delikatny, nierówny obrys niektórych obiektów na powierzchni.
21 sierpnia br. sonda SDO będzie świadkiem kolejnego tranzytu Księżyca, choć tym razem nasz satelita zakryje niewielki fragment tarczy Słońca. Tego samego dnia na Ziemi wiele osób będzie mogło obserwować całkowite zaćmienie Słońca. Tego typu zaćmienie – w którym Księżyc całkowicie zasłoni Słońce – będzie widoczne z USA w pasie o szerokości nieco ponad 100 km biegnącym od stanu Oregon do Karoliny Południowej. W pozostałej części USA – a nawet w części Ameryki Południowej, Afryki, Europy i Azji widoczne będzie zaćmienie częściowe.
Nierówna, spękana powierzchnia Księżyca wpływa na to co możemy zobaczyć podczas całkowitego zaćmienia Słońca. Promienie słoneczne przepływają przez doliny księżycowe na horyzoncie Księżyca i tworzą tzw. perły Baily’ego, jasne punkty świetlne, które sygnalizują rozpoczęcie i zakończenie fazy zaćmienia całkowitego.
Źródło: NASA
