Skip to content

PULS KOSMOSU

Kosarzycki o kosmosie

Menu
  • Astrofizyka
    • Egzoplanety
    • Gwiazdy
    • Mgławice
  • Kosmologia
    • Ciemny wszechświat
    • Czarne dziury
    • Fale grawitacyjne
    • Galaktyki
  • Eksploracja kosmosu
  • Tech
  • Inne
    • Recenzje
  • Układ Słoneczny
    • Merkury
    • Wenus
    • Wenus
    • Ziemia
    • Księżyc
    • Mars
    • Pas Planetoid
    • Ceres
    • Planetoidy
    • Jowisz
    • Saturn
    • Uran
    • Neptun
    • Pas Kuipera
    • Pluton
    • Obiekty Pasa Kuipera
    • Planeta 9
    • Komety
Menu

Pod powierzchnią Enceladusa znajduje się globalny ocean

Posted on 16 września 2015 by Radek Kosarzycki

undersaturni

Wspieraj Puls Kosmosu na Patronite.pl

Dzięki wyjątkowo precyzyjnym pomiarom wahań Enceladusa, księżyca Saturna, którego ruch wykrywalny jest tylko na zdjęciach wykonanych przez instrumenty sondy Cassini w bardzo wysokiej rozdzielczości – naukowcy z Cornell University potwierdzili, że pod grubą lodową skorupą księżyca znajduje się globalny ocean.

Planetolodzy z Cornell przeanalizowali zdjęcia Enceladusa wykonane przez sondę Cassini na przestrzeni ostatnich 7 lat.„To był istotnie duży problem, który wymagał lat obserwacji i obliczeń zahaczających o wiele dziedzin, ale teraz jesteśmy pewni, że w końcu doszliśmy do celu,” mówi Peter Thomas, naukowiec z Cornell i główny autor artykułu pt. „Enceladus’ measured physical libration requires a global subsurface ocean” opublikowanego w czasopiśmie Icarus (wrzesień 2015).

Geologicznie różnorodny Enceladus intensywnie uwalnia parę wodną i wodę w stanie ciekłym z pęknięć na lodowej skorupie w pobliżu południowego bieguna – ten fakt znany jest już z początków misji sondy Cassini w układzie Saturna. Jednak jak dotąd naukowcy nie byli pewni wielkości podpowierzchniowego źródła wody.

cpalitfwuaafl9y

Po każdym przelocie sondy Cassini w pobliżu księżyca, Thomas wraz ze współpracownikami precyzyjnie lokalizowali i mierzyli ręcznie ponad 5800 elementów jego topografii. Dzięki temu wykrywali nawet lekkie wahania rzędu 0.1 stopnia, jedna nawet ten niewielki ruch zwany libracją jest dużo większy niż gdyby zewnętrzna skorupa byłą na stałe połączona ze skalistym jądrem księżyca. Stąd naukowcy wywnioskowali, że księżyc musi wewnątrz posiadać globalną ciekłą warstwę dużo większą niż wcześniej proponowane „regionalne morze” pod biegunem południowym.

„Gdyby powierzchnia i jądrą były ze sobą połączone na sztywno, jądro zapewniłoby odpowiednią bezwładność, która spowodowałaby, że wahania powierzchni księżyca byłyby dużo mniejsze niż obserwujemy,” mówi Matthew Tiscareno, który latem opuścił Cornell i rozpoczął pracę w SETI Institute w Mountain View. „To dowód na to, że pod powierzchnią musi znajdować się globalna warstwa w stanie ciekłym oddzielająca powierzchnię od jądra,” dodaje.

Źródło: Icarus

Nawigacja wpisu

← Potężna tafla lodu tuż pod powierzchnią Marsa
Pobliskie czerwone karły źródłem wiedzy o powstawaniu planet →

NAJNOWSZE

  • 20 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki Bennu i Ryugu mogą pochodzić z tej samej rodziny asteroid
  • 20 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki Gigantyczne osuwisko na Księżycu? Nowe badania próbek Apollo 17 dają odpowiedź
  • 20 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki Nowy księżyc Urana. Nawet sonda Voyager go nie zarejestrowała
  • 20 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki Astronomowie odkryli niezwykły układ czterech gwiazd. Wśród nich dwie są nieudane
  • 5 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki NASA zakończyła misję. Nie udało się odzyskać kontroli nad sondą

PATRONITE

© 2025 PULS KOSMOSU | Powered by Minimalist Blog WordPress Theme