Troje badaczy z Uniwersytetu Idaho oraz Wellesley College odkryło dowody wskazujące, że dwie pary księżyców Urana znajdują się na kursie kolizyjnym. Robert Chancia, Mattthew Hedman oraz Richard French udostępnili artykuł opisujący ich obserwacje na serwerze preprintów naukowych arXiv.
Wspieraj Puls Kosmosu na Patronite.pl
Uran to siódma planeta od Słońca, trzecia pod względem wielkości w Układzie Słonecznym. Wcześniejsze badania wskazywały, że podobnie jak Neptun jest to planeta lodowa. Naukowcy ustalili, że Uran charakteryzuje się najzimniejszą atmosferą pośród wszystkich planet naszego układ planetarnego. Olbrzym ten posiada własny układ pierścieni i liczne księżyce – aktualnie znamy 27. Księżyce krążące wokół planety charakteryzują się bardzo niską masą w porównaniu do księzyców innych planet, a niektóre z nich – według najnowszych badań – znajdują się na kursie kolizyjnym, który z czasem doprowadzi do ich zniszczenia.
Badacze donoszą teraz, że badali pierścienie planety, łącznie zwane Eta, i odkryli, że mają one dość nietypową orbitę – nie kołową, a na swój sposób trójkątną. Dalsze badania wykazały, że za nietypową orbitą pierścieni stoi przyciąganie grawitacyjne ze strony Cressidy – jednego z księżyców planety. Wpływ grawitacyjny jest przesadzony – zauważają – ponieważ księżyc dotrzymuje tempa orbicie planety. Cząstki tworzące pierścień z kolei poruszają się szybciej od księżyca. To sprawia, że księżyc przyciąga przemieszczający się w pobliżu pierścień odkształcając jego orbitę. Wpływ wywierany przez księżyc na pierścienie pozwolił naukowcom oszacować jego masę. Okazało się, że masa tego księżyca wynosi zaledwie ok. 1/300 000 masy naszego Księżyca, a jego gęstość to tylko 86% gęstości wody co wskazuje na jego porowatość.
Badając orbity księżyców, badacze odkryli, że Cressida znajduje się na ścieżce, która prowadzi do kolizji z innym księżycem – Desdemoną, która aktualnie porusza się po orbicie oddalonej od Cressidy o zaledwie 900 km. Grawitacja Cressidy powoli przyciąga je ku sobie i doprowadzi do zderzenia w ciągu najbliższego 1 miliona lat. Taka sama sytuacja tyczy się Cupida i Belindy, które zderzą się ze sobą niewiele później.
Badacze zauważają, że materia tworząca wewnętrzne pierścienie wokół Urana wydaje się być pozostałością po innych księżycach zniszczonych w podobnych zderzeniach.