Skip to content

PULS KOSMOSU

Kosarzycki o kosmosie

Menu
  • Układ Słoneczny
  • Astrofizyka
  • Kosmologia
  • Eksploracja kosmosu
  • Tech
  • Inne
Menu

Para wodna odkryta w atmosferze ultragorącego saturna. Fascynujący glob 250 lat świetlnych od Ziemi

Posted on 29 sierpnia 202429 sierpnia 2024 by Radek Kosarzycki

Zespół naukowców poinformował właśnie, że udało mu się zidentyfikować parę wodną w atmosferze gorącej egzoplanety podobnej do Saturna. Planeta ta skatalogowana pod numerem HD 149026 b znajduje się 250 lat świetlnych od Ziemi w kierunku gwiazdozbioru Herkulesa. To zdumiewające odkrycie, bowiem owa planeta podobna rozmiarami do Saturna, krąży wokół swojej gwiazdy w bardzo małej odległości.

Gwiazda centralna układu, czyli HD 149026 to gwiazda bardzo bogata w metale. Opisywana tutaj planeta natomiast znajduje się w odległości dziesięciokrotnie mniejszej od odległości Słońce-Merkury. W efekcie, na pełne okrążenie gwiazdy planeta potrzebuje zaledwie 2,9 dnia. Ta bliskość powoduje, że temperatury takich gorących gazowych olbrzymów szybują powyżej 1500 kelwinów. Dokładniej, HD 149026 b ma temperaturę równowagi wynoszącą około 1700 kelwinów, wystarczająco wysoką, aby stopić nawet najmocniejszą stal.

Aby wykryć sygnatury atmosferyczne planety, zespół zastosował technikę zwaną spektroskopią transmisyjną. Kiedy planeta przechodzi przed swoją gwiazdą macierzystą w stosunku do obserwatora znajdującego się na Ziemi, część światła emitowanego przez gwiazdę przechodzi przez atmosferę planety.

Światło gwiazdy jest pochłaniane przez różne gazy w atmosferze, tworząc widmo absorpcyjne planety, które jest odciskane na widmie gwiazdy. Poprzez oddzielenie widma gwiazdowego od widma planetarnego, na przykład poprzez odjęcie widma obserwowanego poza tranzytem (gdzie nie ma absorpcji atmosferycznej planety), można zidentyfikować sygnatury atmosferyczne planety.

Jednym z głównych wyzwań w obserwowaniu atmosfer egzoplanetarnych jest niezwykle wysoki kontrast między jasną gwiazdą a słabą planetą. To sprawia, że ​​sygnatury atmosferyczne planety są trudne do wykrycia, często ukryte pod szumem fotonów gwiazdowych.

Siła sygnatur planety byłaby większa, gdybyśmy obserwowali planety o wyższych temperaturach (co skutkowałoby bardziej rozszerzonymi atmosferami i łatwiejszym wykrywaniem), bliższych odległościach od ich gwiazd macierzystych (co ułatwiałoby rozdzielenie widm gwiazdowych i planetarnych) lub kombinację obu tych cech. Gorące gazowe olbrzymy posiadają obie te właściwości, co czyni je idealnymi celami do obserwacji metodą spektroskopii transmisyjnej, chociaż ich sygnatury atmosferyczne wciąż są trudne do wykrycia.

Źródło: ApJ

Nawigacja wpisu

← Sonda Europa Clipper otrzymała skrzydła. Są imponujących rozmiarów
Od czasu do czasu supernowe są sto razy jaśniejsze niż powinny. Skąd ta cała energia? →

NAJNOWSZE

  • 18 lipca 2025 by Radek Kosarzycki Woda na Marsie? Być może, ale tylko dwa razy dziennie i przez miesiąc w roku
  • 18 lipca 2025 by Radek Kosarzycki Ta planeta traci milion ton atmosfery na sekundę. Winna jest jej własna gwiazda
  • 17 lipca 2025 by Radek Kosarzycki Sonda DART zmieniła trajektorię lotu planetoidy. Okazuje się, że to nie wszystko
  • 17 lipca 2025 by Radek Kosarzycki Wiatr pulsara zamiast dysku? Przełomowe obserwacje układu J1023
  • 17 lipca 2025 by Radek Kosarzycki Astronomowie znaleźli obiekt w idealnym rezonansie z Neptunem. To pierwszy taki przypadek

PATRONITE

© 2025 PULS KOSMOSU | Powered by Minimalist Blog WordPress Theme