Skip to content

PULS KOSMOSU

Kosarzycki o kosmosie

Menu
  • Astrofizyka
    • Egzoplanety
    • Gwiazdy
    • Mgławice
  • Kosmologia
    • Ciemny wszechświat
    • Czarne dziury
    • Fale grawitacyjne
    • Galaktyki
  • Eksploracja kosmosu
  • Tech
  • Inne
    • Recenzje
  • Układ Słoneczny
    • Merkury
    • Wenus
    • Wenus
    • Ziemia
    • Księżyc
    • Mars
    • Pas Planetoid
    • Ceres
    • Planetoidy
    • Jowisz
    • Saturn
    • Uran
    • Neptun
    • Pas Kuipera
    • Pluton
    • Obiekty Pasa Kuipera
    • Planeta 9
    • Komety
Menu

Letnie fajerwerki na powierzchni komety 67P

Posted on 7 sierpnia 2017 by Radek Kosarzycki
Źródło: OSIRIS: ESA/Rosetta/MPS for OSIRIS Team MPS/UPD/LAM/IAA/SSO/INTA/UPM/DASP/IDA; NavCam: ESA/Rosetta/NavCam – CC BY-SA IGO 3.0

Mrugnij okiem i je przegapisz. Dzięki wysokiej częstotliwości wykonywania zdjęć komety 67P/Czuriumow-Gerasimienko przez sondę Rosetta w najaktywniejszej fazie orbity w sierpniu 2015 roku naukowcy mieli możliwość obserwowania krótkich lecz silnych rozbłysków na powierzchni. W ciągu trzech miesięcy otaczających peryhelium orbity komety, które kometa osiągnęła 13 sierpnia 2015 roku naukowcy zarejestrowali nie mniej niż 34 takie zjawiska.

Wspieraj Puls Kosmosu na Patronite.pl

Wzrost ilości energii słonecznej w trakcie tych miesięcy doprowadził do ogrzania zamarzniętego lodu na powierzchni komety, jego przejścia w stan gazowy i emisji w przestrzeń kosmiczną wraz z dużą ilością pyłu. Gwałtowne, przejściowe odgazowania pojawiały się często w postaci dżetów i wypływów materii z jądra komety. Choć czasami trwały one tylko kilka minut powodowały uwolnienie nawet 60-260 ton materii kometarnej.

Jak widać na powyższej grafice niektóre rozbłyski były długimi, wąskimi dżetami rozciągającymi się daleko od jądra komety, podczas gdy inne miały szerszą podstawę i rozciągały się bardziej na boki. Jeszcze inne stanowiły połączenie tych dwóch typów.

Naukowcy analizujący rozbłyski byli w stanie zlokalizować źródło ich pochodzenia na powierzchni jądra komety. Niektóre z nich związane były z lokalnymi zmianami temperatury, najczęściej wczesnym rankiem po wielu godzinach ciemności, lub w późniejszych porach dnia po kilku godzinach intensywnego ogrzewania. Inne z kolei związane były z obszarami charakteryzującymi się uskokami i stromymi klifami.

Przedstawione powyżej zdjęcia pochodzą zarówno z kamery wysokiej rozdzielczości OSIRIS oraz z kamery nawigacyjnej sondy. Więcej zdjęć z misji Rosetta możecie obejrzeć w ESA Archive Image Browser.

Sonda Rosetta dotarła do komety 6 sierpnia 2014 roku, a 12 listopada 2014 roku opuściła na jej powierzchnię lądownik Philae. Rosetta śledziła kometę w jej drodze wokół Słońca przez dwa lata obserwując wzrost i spadek aktywności na jej powierzchni i dostarczając ogromnej ilości danych naukowych. Pionierska misja Rosetta zakończyła się 30 września 2016 roku kiedy to sonda osiadła na powierzchni komety.

Źródło: ESA

Nawigacja wpisu

← Kolejny cel misji New Horizons właśnie stał się bardziej interesujący
Pole magnetyczne w obszarach powstawania masywnych gwiazd →

NAJNOWSZE

  • 30 lipca 2025 by Radek Kosarzycki Samotna planeta odkryta dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności i... Einsteinowi
  • 30 lipca 2025 by Radek Kosarzycki Akademia Przedsiębiorczości BraveCamp – osiem lat programu, który zmienia marzenia w realne projekty
  • 30 lipca 2025 by Radek Kosarzycki NASA stawia na Firefly: nowa misja na południowy biegun Księżyca już w 2029 roku
  • 29 lipca 2025 by Radek Kosarzycki Mars i Enceladus mogą tętnić życiem pod powierzchnią. Dzięki promieniowaniu
  • 29 lipca 2025 by Radek Kosarzycki Żyjemy w gigantycznej kosmicznej pustce. Nawet o tym nie wiedzieliśmy

PATRONITE

© 2025 PULS KOSMOSU | Powered by Minimalist Blog WordPress Theme