Skip to content

PULS KOSMOSU

Kosarzycki o kosmosie

Menu
  • Astrofizyka
    • Egzoplanety
    • Gwiazdy
    • Mgławice
  • Kosmologia
    • Ciemny wszechświat
    • Czarne dziury
    • Fale grawitacyjne
    • Galaktyki
  • Eksploracja kosmosu
  • Tech
  • Inne
    • Recenzje
  • Układ Słoneczny
    • Merkury
    • Wenus
    • Wenus
    • Ziemia
    • Księżyc
    • Mars
    • Pas Planetoid
    • Ceres
    • Planetoidy
    • Jowisz
    • Saturn
    • Uran
    • Neptun
    • Pas Kuipera
    • Pluton
    • Obiekty Pasa Kuipera
    • Planeta 9
    • Komety
Menu

Naukowcy ustalili źródło szybkich błysków radiowych. Pierwszy taki rozbłysk zaobserwowano dopiero w 2007 roku

Posted on 2 stycznia 20252 stycznia 2025 by Radek Kosarzycki

W 2020 roku naukowcy dokonali znaczącego przełomu w zrozumieniu pochodzenia szybkich błysków radiowych (FRB, ang. fast radio burst) – niezwykle potężnych, niezwykle krótkich rozbłysków fal radiowych, które od czasu ich odkrycia w 2007 roku wprawiały astronomów w zakłopotanie. Magnetar, rodzaj gwiazdy neutronowej o niezwykle silnym polu magnetycznym, znajdujący się w naszej galaktyce Drogi Mlecznej, wyemitował błysk radiowy, dostarczając pierwszych konkretnych dowodów łączących te zagadkowe sygnały właśnie z magnetarami.

Wspieraj Puls Kosmosu na Patronite.pl

Teraz naukowcy zagłębili się w mechanizm stojący za tymi potężnymi rozbłyskami. Badając konkretny FRB wykryty w 2022 roku, skatalogowany pod numerem FRB 20221022A, naukowcy ustalili jego pochodzenie w intensywnym polu magnetycznym otaczającym magnetar w galaktyce oddalonej o 200 milionów lat świetlnych. Stanowi to pierwszy twardy dowód na to, że FRB mogą być generowane w magnetosferach magnetarów.

FRB są znane z tego, że trudno je badać ze względu na ich nieprzewidywalną naturę i niezwykle krótki czas trwania, trwający zaledwie milisekundy. Jednak uwalniają one ogromną energię w tym krótkim czasie, czasami przekraczając moc 500 milionów gwiazd podobnych do Słońca. Mimo tego, że większość FRB to zdarzenia jednorazowe, co znacząco utrudnia ich śledzenie, niektóre udało się powiązać z odległymi galaktykami.

Kluczem do zrozumienia FRB 20221022A było zjawisko zwane scyntylacją, często obserwowane jako migotanie gwiazd. Scyntylacja występuje, gdy światło przechodzi przez gaz w przestrzeni, powodując zniekształcenie jego ścieżki. Im dalej światło się przemieszcza, tym bardziej wyraźny jest efekt migotania.

FRB 20221022A, stosunkowo typowy FRB pod względem czasu trwania i mocy, wykazywał silną scyntylację. Pozwoliło to badaczom zidentyfikować obszar gazu odpowiedzialny za zniekształcenie sygnału. Wykorzystując ten obszar gazu jako soczewkę, byli w stanie prześledzić FRB z powrotem do jego źródła, lokalizując jego początek w promieniu 10 000 kilometrów od odległego magnetara. Ten poziom precyzji jest zdumiewający, podobny do pomiaru szerokości helisy DNA na powierzchni księżyca z Ziemi.

To odkrycie dostarcza przekonujących dowodów na to, że FRB mogą pochodzić z magnetosfer magnetarów, regionów, w których pola magnetyczne są tak intensywne, że atomy są rozrywane na strzępy. Energia zmagazynowana w tych silnych polach magnetycznych ulega skręcaniu i rekonfiguracji, ostatecznie uciekając z tego otoczenia w postaci fal radiowych, które wykrywamy jako FRB.

Co więcej, badanie podkreśla potencjał scyntylacji jako narzędzia do badania innych FRB. Analizując wzory scyntylacji tych rozbłysków, astronomowie mogą uzyskać wgląd w ich różnorodne właściwości i potencjalnie zidentyfikować inne typy ciał niebieskich zdolnych do ich wytwarzania.

To przełomowe odkrycie nie tylko rzuca światło na pochodzenie FRB, ale także otwiera nowe możliwości eksploracji ekstremalnych środowisk otaczających magnetary i złożonej fizyki rządzącej tymi potężnymi zdarzeniami kosmicznymi. Naukowcy liczą na to, że dalsze obserwacje i analizy FRB pozwolą im odkryć tajemnice otaczające ich zróżnicowane pochodzenie i mechanizmy odpowiedzialne za uwalnianie przez nie niesamowitej energii.

Źródło: Nature

Nawigacja wpisu

← Sonda Parker Solar Probe w końcu dotarła do celu misji. Nigdy wcześniej tak blisko Słońca nie byliśmy
Lepiej późno, niż wcale. Rakieta New Glenn o krok od pierwszego lotu →

NAJNOWSZE

  • 27 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba przyjrzał się międzygwiezdnej komecie 3I/ATLAS. Fascynujące wyniki
  • 27 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki Historyczne spotkanie z planetoidą Apophis? ESA i JAXA mogą zrealizować wyjątkową misję kosmiczną
  • 27 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki Epsilon Eridani od dekad rozbudza wyobraźnię. Tymczasem Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba...
  • 27 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki A to niespodzianka! W otoczeniu młodej gwiazdy naukowcy dostrzegli planetę
  • 20 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki Bennu i Ryugu mogą pochodzić z tej samej rodziny asteroid

PATRONITE

© 2025 PULS KOSMOSU | Powered by Minimalist Blog WordPress Theme