Astronomowie z ANU stworzyli jak dotąd najbardziej szczegółowy radiowy obraz pobliskiej galaktyki karłowatej – Małego Obłoku Magellana – ujawniając tym samym informacje o tym jak powstał i jak może ewoluować w przyszłości.
Zdjęcie wykonano za pomocą nowego radioteleskopu ASKAP (Australian Square Kilometre Array Pathfinder) należącego do CSIRO.
Mały Obłok Magellana wielokrotnie mniejszy i mniej masywny od Drogi Mlecznej jest jednym z naszych najbliższych galaktycznych sąsiadów widocznych gołym okiem na południowym niebie.
Prof. Naomi McClure-Griffihs, jedna z badaczek w ramach projektu zaznacza, że złożona struktura galaktyki karłowatej jest skutkiem interakcji grawitacyjnych z jej towarzyszem galaktycznym – Wielkim Obłokiem Magellana oraz z Drogą Mleczną.
„Nowe zdjęcie wykonane za pomocą teleskopu ASKAP przedstawia więcej gazu w pobliżu krawędzi galaktyki, co wskazuje na bardzo dynamiczną przeszłość Małego Obłoku Magellana” mówi prof. McClure-Griffiths z ANU Research School of Astronomy and Astrophysics.
„Widziane na zdjęciu struktury są niemal trzy razy mniejsze niż te, które byliśmy w stanie dostrzec wcześniej. Dzięki temu pozwalają nam na prowadzenie bardziej szczegółowych obserwacji interakcji małej galaktyki z jej otoczeniem”.
Nowe zdjęcie zostało wykonane w ramach przeglądu, którego celem jest badanie ewolucji galaktyk.
Prof. McClure-Griffiths zaznacza, że zaburzenia Małego Obłoku Magellana spowodowane są interakcjami z większymi galaktykami oraz faktem, że eksplozje gwiazd w samej galaktyce wypychają znajdujący się w niej gaz na zewnątrz.
„Prognozy dla tej galaktyki karłowatej nie są za dobre, bowiem najprawdopodobniej zostanie z czasem wchłonięta przez Drogę Mleczną. Łącznie obydwa Obłoki Magellana charakteryzuje zaburzona struktura, łączący je most materii oraz potężny strumień gazu wodorowego ciągnący się za nimi po orbicie niczym ogon za kometą” dodaje McClure-Griffiths.
Mały Obłok Magellana jest od kilku lat dokładnie badany za pomocą teleskopów pracujących w podczerwieni takich jak Kosmiczny Teleskop Spitzer czy Herschel, które badają pył i gwiazdy tworzące galaktykę.
„Nowe zdjęcie w zakresie radiowym w końcu wykonano w rozdzielczości podobnej do zdjęć w podczerwieni. Przedstawia ono zawartość gazu wodorowego.”
Źródło: ANU