Skip to content

PULS KOSMOSU

Kosarzycki o kosmosie

Menu
  • Astrofizyka
    • Egzoplanety
    • Gwiazdy
    • Mgławice
  • Kosmologia
    • Ciemny wszechświat
    • Czarne dziury
    • Fale grawitacyjne
    • Galaktyki
  • Eksploracja kosmosu
  • Tech
  • Inne
    • Recenzje
  • Układ Słoneczny
    • Merkury
    • Wenus
    • Wenus
    • Ziemia
    • Księżyc
    • Mars
    • Pas Planetoid
    • Ceres
    • Planetoidy
    • Jowisz
    • Saturn
    • Uran
    • Neptun
    • Pas Kuipera
    • Pluton
    • Obiekty Pasa Kuipera
    • Planeta 9
    • Komety
Menu

Planeta WASP-12b po spirali opada ku zagładzie

Posted on 8 stycznia 2020 by Radek Kosarzycki
Wizja artystyczna przedstawiająca gorącą planetę WASP-12b i jej gwiazdę. Źródło: NASA/JPL-Caltech

Ziemia kiedyś zniknie – ale nie przez najbliższe 5 miliardów lat. Nasza planeta zostanie dosłownie usmażona gdy Słońce zacznie przechodzić w stadium czerwonego olbrzyma. Jednak WASP-12b, egzoplaneta znajdująca się 600 lat świetlnych od Ziemi, w gwiazdozbiorze Woźnicy ma przed sobą znacznie mniej czasu: zaledwie 3 miliony lat.

Wspieraj Puls Kosmosu na Patronite.pl

Zespół astrofizyków z Princeton wykazał, że WASP-12b po spirali zbliża się do swojej gwiazdy macierzystej, ku swojej zagładzie. Artykuł naukowy opisujący odkrycie ukazał się 27 grudnia 2019 roku w periodyku Astrophysical Journal Letters.

WASP-12b jest tak zwanym gorącym jowiszem, olbrzymią planetą gazową podobną do naszego Jowisza, ale krążącą bardzo blisko swojej gwiazdy. WASP-12b okrąża ją w zaledwie 26 godzin (dla porównania Ziemia okrąża Słońce w 365 dni, a nawet Merkury, najbliższa Słońcu planeta potrzebuje na to 88 dni).

„Już od odkrycia pierwszego gorącego jowisza w 1995 roku zastanawialiśmy się jak długo mogą przetrwać takie planety” mówi Joshua Winn, profesor astrofizyki na Princeton i jeden z autorów artykułu. „Byliśmy pewni, że nie mogą one istnieć zbyt długo. Silne grawitacyjne oddziaływania między planetą a gwiazdą powinny powodować opadanie planety po spirali w kierunku gwiazdy i jej zniszczenie. Nikt jednak nie potrafił stwierdzić jak długo to zajmuje. Mogą to być miliony lat, ale mogą to być miliardy czy biliony. Teraz, kiedy nam się udało zmierzyć tempo opadania dla jednego takiego układu, okazuje się, że są to miliony lat”.

Źródło: Princeton University

Nawigacja wpisu

← Nowa mapa Drogi Mlecznej pokazuje gigantyczną falę gwiezdnych żłobków
Lód i burze pyłowe na biegunie północnym Marsa →

AUTOR

NAJNOWSZE

  • 28 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki Europejska walka z kosmicznymi śmieciami nabiera tempa na Teneryfie
  • 28 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki Kosmiczna zagadka rozwiązana. Gwiazda zgasła przez pyłowy dysk
  • 28 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki SpaceX podniesie orbitę stacji kosmicznej. W ten sposób przetestuje system, który zakończy projekt ISS
  • 28 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki Egzoplaneta GJ 1132 b to naga skała. Najnowsze dane JWST kończą spór
  • 28 sierpnia 2025 by Radek Kosarzycki Relatywistyka obliczeniowa. To może być klucz do zagadki początków wszechświata

PATRONITE

© 2025 PULS KOSMOSU | Powered by Minimalist Blog WordPress Theme