Program załogowych lotów kosmicznych Artemis nie miałby najmniejszego sensu, gdyby jego ukoronowaniem nie było stworzenie stałej bazy załogowej na powierzchni Księżyca. Owszem, zanim do tego dojdzie minie jeszcze sporo czasu. Jakby nie patrzeć, na razie przygotowanie pierwszych lotów załogowych na powierzchnię jest niezwykle czasochłonne, kosztowne i generuje kolosalne problemy. Zanim zaczniemy budować bazę na Księżycu, ludzkość musi opracować, przetestować i dopracować loty na Księżyc na tyle, aby stały się czymś względnie tanim i przede wszystkim rutynowym. Gdy wysyłanie ludzi na Księżyc stanie się równie nudne co wysyłanie ludzi na orbitę, szanse na stworzenie bazy z pewnością wzrosną. Nie zmienia to jednak faktu, że nad projektami bazy księżycowej trzeba pracować już teraz.
Jednym z takich projektów jest projekt bazy złożonej z licznych połączonych ze sobą elementów ustawionych w sześciokąt zaprojektowany przez Hassell we wszpółpracy z Europejską Agencją Kosmiczną. Trójwymiarowy model bazy został właśnie wystawiony w Centrum Badań i Technologii Kosmicznych ESA w Holandii w ramach wydarzenia Space for Inspiration. Według twórców jest to generalny plan stworzenia stałej osady ludzkiej na powierzchni Srebrnego Globu.
Trójwymiarowy model siedliska księżycowego to według twórców skalowalny system, który ma formę sześciokąta z indywidualnie składanymi i łączonymi ze sobą elementami. Taki układ umożliwia dużą elastyczność i wydajne wykorzystanie energii we wszystkich jego komponentach. Co ważne, bazę będzie można stosunkowo łatwo rozbudowywać zgodnie z potrzebami.
Koszty wysyłania surowców z Ziemi na powierzchnię Księżyca, nawet jak będą malały, będą zawsze wysokie. Stąd też Hassell w swoim projekcie proponuje budowę bazy z nadmuchiwanych modułów, takich jak już są badane na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej. Moduły takie są lekkie i kompaktowe, dzięki czemu ich transport na Księżyc byłby względnie tani.
W swoim artykule Xavier De Kestelier, dyrektor ds. innowacji w firmie Hassell wskazuje, że dostęp do przestrzeni kosmicznej z roku na rok staje się coraz tańszy, dlatego w ciągu następnych dwudziestu lat podróże kosmiczne będą się stale rozwijać. Nie jesteśmy w stanie obecnie przewidzieć ewolucji społeczności księżycowej. Stąd i pomysł na stworzenie planu generalnego, który będzie modyfikować w zależności od potrzeb i rozmiarów bazy i aktywności ludzi na powierzchni Księżyca.
Hassell zauważył, że ów plan, który umożliwi ludziom bezpieczną eksplorację Księżyca, skupia się na tym, co dla bazy księżycowej jest niezbędne, aby ludzie bez trudności mogli przetrwać na powierzchni Księżyca. W bazie księżycowej muszą wszak znajdować się zarówno obiekty mieszkalne, jak i przestrzenie rekreacyjne, społeczne, restauracje, obiekty sportowe, a nawet szklarnie.
Proponowany model nadmuchiwanych modułów mieszkalnych można częściowo zbudować na Księżycu przy użyciu materiałów, które można lokalnie wydrukować w drukarce 3D. Model ten, który pełni również funkcję powłoki ochronnej środowiska księżycowego, pomaga chronić siedlisko księżyca przed niezwykle szkodliwym promieniowaniem docierającym na powierzchnię Księżyca. Taka baza powinna umożliwić 144 osobom bezpieczne przetrwanie na powierzchni Srebrnego Globu.
De Kestelier dodał: „Życie na Księżycu jest dość niebezpieczne. W przypadku braku atmosfery ludzie muszą budować innowacyjną infrastrukturę, aby uzyskać tlen i wodę, będąc jednocześnie narażeni na wysoki poziom promieniowania. Musimy zacząć planować, w jaki sposób większe społeczności będą mogły nie tylko przetrwać, ale także prosperować i po prostu żyć w tym nietypowym środowisku”.