Teleskop Kosmiczny Hubble’a wykonał ostatnio zdjęcie nieregularnej galaktyki karłowatej Leo A oddalonej od nas o 2,6 miliona lat świetlnych. Naukowcy przyglądają się tej galaktyce z uwagą, bowiem może ona dostarczyć nam cennych informacji o procesach ewolucji galaktyk, dzięki temu, że jest bardzo charakterystyczna i znajduje się stosunkowo blisko nas. Co ciekawe, gwiazdy w niej są tak rzadko rozmieszczone, że spoglądając na nią, można dostrzec także inne galaktyki znajdujące się daleko za nią.
Wspieraj Puls Kosmosu na Patronite.pl
Badania galaktyk karłowatych takich jak ta stanowi źródło cennych informacji o ewolucji i procesie rozrastania się galaktyk. Z racji tego, że są to galaktyki małe i stosunkowo słabe, badacze zazwyczaj ograniczają się do tych, które znajdują się w naszym galaktycznym otoczeniu. Te, które znajdują się dalej, są po prostu zbyt ciemne.
Leo A należy do Lokalnej Grupy Galaktyk, ale mimo tego jest ona stosunkowo odizolowana od innych galaktyk. Dzięki temu, że nie wpływają na nie żadne inne galaktyki w jej otoczeniu, do dzisiaj zachowała ona mniej więcej kulisty kształt, w którym nie da się dostrzec żadnych cech strukturalnych, takich jak chociażby ramiona, czy poprzeczki.
Powyższe zdjęcie zostało złożone z danych zebranych w trakcie realizacji za pomocą Hubble’a czterech programów obserwacyjnych. W trzech z nich naukowcy analizowali historię procesów gwiazdotwórczych w pobliskich galaktykach, a w czwartym starali się doprecyzować masę Lokalnej Grupy Galaktyk, analizując ruchy galaktyk znajdujących się tuż poza nią.
Obserwacje Hubble’a dotyczące formowania się gwiazd wykazały wyraźne różnice strukturalne w wieku i rozmieszczeniu gwiazd w galaktyce. Większość młodszych gwiazd znajduje się w środku galaktyki, podczas gdy liczba starszych gwiazd wzrasta w miarę oddalania się od centrum, podczas gdy w Drodze Mlecznej rozkład ten jest dokładnie odwrotny.
Obserwacje Hubble’a sugerują również, że halo gwiazd galaktyki jest o około jedną trzecią większe, niż wcześniej zakładano. Ten rozkład sugeruje, że formowanie się gwiazd w Leo A nastąpiło z zewnątrz do wewnątrz lub że starsze gwiazdy skutecznie migrowały na obrzeża Leo A na wczesnych etapach swojej ewolucji.
