Kosarzycki o kosmosie
Grupa astronomów z wielu krajów przeprowadziła największą w historii symulację kosmologiczną, w której uwzględniona została zarówno ciemna, jak i znana nam materia, z której składają się planety, gwiazdy i galaktyki. Wyniki symulacji dały nam nowe spojrzenie na ewolucję naszego wszechświata.
Międzynarodowy zespół astronomów odkrył skomplikowane mechanizmy powstawania nieuchwytnych czarnych dziur o masach pośrednich. To one stanowią brakujące i rzadko odkrywane ogniwo pośrednie między swoimi mniejszymi krewnymi, gwiezdnymi czarnymi dziurami i supermasywnymi olbrzymami zamieszkującymi centra galaktyk.
Pobliska radiogalaktyka M87, położona 55 milionów lat świetlnych od Ziemi i zawierająca czarną dziurę 6,5 miliarda razy masywniejszą od Słońca, posiada oscylujący dżet, którego orientacja zmienia się w górę i w dół z amplitudą około 10 stopni. To dowód na to, że czarna dziura wiruje wokół własnej osi.
Tysiące galaktyk dyskowych, takich jak nasza Droga Mleczna, dostrzeżono we wczesnym Wszechświecie, choć nasza dotychczasowa wiedza wskazuje na to, że nie powinno ich tam być.
W największej możliwej skali wszechświat nie jest jednorodny. Galaktyki i gromady galaktyk układają się w swoistą sieć długich na miliony lat świetlnych nici, które oplatają ogromne obszary pustki, w których nie ma dosłownie nic, poza czernią pustki przestrzeni kosmicznej.
Najnowsze badania pokazują, że supermasywna czarna dziura w centrum galaktyki może mieć bezpośredni wpływ na skład chemiczny galaktyki macierzystej, w której się znajduje. To kolejny istotny element układanki pozwalającej zrozumieć ewolucję galaktyk.
Czarne dziury to jedne z najbardziej ekscytujących obiektów kosmicznych. Skryte za horyzontem zdarzeń charakteryzują się na tyle silną grawitacją, że nawet światło nie jest w stanie się z nich wydostać, bowiem prędkość ucieczki z ich powierzchni jest wyższa od prędkości światła. Z definicji zatem czarna dziura nie jest tak łatwa do dostrzeżenia jak gwiazda, bowiem…
Tego raczej nikt się nie spodziewał. W najnowszym artykule naukowym astronomowie przekonują, że przypadkiem udało im się odkryć bańkę galaktyk, która może być swoistą pozostałością po Wielkim Wybuchu.
Kosmiczne Obserwatorium Swift, które znajduje się w przestrzeni kosmicznej od 2004 roku, nauczyło się nowej sztuczki. Dzięki temu naukowcom udało się odkryć nietypowe zachowanie czarnej dziury znajdującej się w odległej galaktyce Swift J023017.0+283603.
To wprost niewiarygodne, ale ta galaktyka widoczna na zdjęciu wykonanym za pomocą radioteleskopu ALMA wirowała już 500 milionów lat po Wielkim Wybuchu. Wyemitowane przez nią wtedy światło, po 13,3 miliardach lat podróży wpadło w ostatnich latach w zwierciadło Kosmicznego Teleskopu Hubble’a i detektory radioteleskopu ALMA.