Kosarzycki o kosmosie
Pobliska radiogalaktyka M87, położona 55 milionów lat świetlnych od Ziemi i zawierająca czarną dziurę 6,5 miliarda razy masywniejszą od Słońca, posiada oscylujący dżet, którego orientacja zmienia się w górę i w dół z amplitudą około 10 stopni. To dowód na to, że czarna dziura wiruje wokół własnej osi.
Nowo odkryta pobliska supernowa, z której gwiazda w ciągu roku poprzedzającym eksplozję odrzuciła materię o masie Słońca, podważa obowiązujące teorie ewolucji gwiazd. Najnowsze obserwacje dają astronomom wgląd w to, co dzieje się w ostatnim roku przed śmiercią i eksplozją gwiazdy.
Europejska Agencja Kosmiczna wystrzeliła sondę Gaia w 2013 roku z jednym zadaniem: sporządzenie mapy ponad miliarda gwiazd Drogi Mlecznej. Jej obszerny zbiór danych jest często wykorzystywany w publikowanych artykułach naukowych. Gaia to ambitna misja, choć rzadko sama trafia na pierwsze strony gazet. Ale to się może wkrótce zmienić.
Wyobraźmy sobie masywną skalistą planetę, rozświetlone przez błyszczący nieboskłon, na powierzchni której zamiast mórz i lądów znajduje się wzburzony ocean magmy. W Układzie Słonecznym nie ma takiej planety, ale i tak możemy być pewni, że w żaden sposób nie przypominałaby ona żadnego znanego nam świata.
Nowy film stworzony na podstawie ponad dwudziestu lat danych z Obserwatorium Rentgenowskiego Chandra pokazuje ewolucję słynnego obiektu kosmicznego. Eta Carinae zawiera dwie masywne gwiazdy (jedna ma masę około 90 mas Słońca, a druga uważa się za około 30 mas Słońca).
Tysiące galaktyk dyskowych, takich jak nasza Droga Mleczna, dostrzeżono we wczesnym Wszechświecie, choć nasza dotychczasowa wiedza wskazuje na to, że nie powinno ich tam być.
Międzynarodowy zespół naukowców odkrył niezwykle ciekawy układ trzech bardzo młodych gwiazd, które aktualnie intensywnie gromadzą materię z otoczenia.
Aby zniszczyć Międzynarodową Stację Kosmiczną, trzeba najpierw zbudować coś nowego, coś, co poleci w kosmos, podłączy się do ISS i odpali silniki, które zepchną cały kompleks w górne warstwy atmosfery, gdzie opór powietrza zrobi już swoje.
Konsorcjum budujący Gigantyczny Teleskop Magellana rozpoczyna czteroletni proces produkcji i polerowania siódmego i ostatniego zwierciadła głównego, ostatniego wymaganego do ukończenia powierzchni zbierającej światło o powierzchni 368 metrów kwadratowych, największej i najbardziej wymagającej optyki, jaką kiedykolwiek wyprodukowano. Razem zwierciadła zgromadzą więcej światła niż jakikolwiek inny istniejący teleskop, umożliwiając ludzkości odkrycie tajemnic wszechświata poprzez szczegółowe analizy pochodzenia…
Czterdzieści lat świetlnych od Ziemi wokół chłodnego czerwonego karła TRAPPIST-1 krąży aż siedem planet skalistych. Od momentu odkrycia kilka lat temu, jest to najbardziej kuszący układ dla wszystkich poszukiwaczy życia. Nic w tym dziwnego. Nie dość, że mamy do czynienia z planetami skalistymi, to na dodatek kilka z nich znajduje się w ekosferze gwiazdy.